Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008

OΛΟΙ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΜΕ ΤΟ Π.Α.ΜΕ.


Με κεντρικό σύνθημα ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΗΣ, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο καλεί τους εργαζόμενους να πάρουν στα χέρια τους την απεργία της 10ης Δεκέμβρη. Η απεργιακή συγκέντρωση των ταξικών δυνάμεων που συσπειρώνονται στο Π.Α.ΜΕ. είναι στην Πλ. Ομόνοιας στις 10:30.
Η απόφαση της Ε.Ε. για διαχωρισμό του εργατικού χρόνου σε ¨ενεργό¨ και ¨ανενεργό¨ και η δυνατότητα των μεγαλοεργοδοτών να επιβάλουν ¨μέσω ατομικών διαπραγματεύσεων¨ ως ανώτερο όριο εβδομαδιαίας εργασίας τις 65 ώρες , την διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε 12μηνη βάση, υπαγορεύτηκε από τις ανάγκες του κεφαλαίου και φτάνει στα άκρα την εκμετάλλευση και το ξεζούμισμα της Εργατικής Τάξης .
Την απόφαση αυτή ψήφισαν χωρίς δισταγμό, τα κόμματα της πλουτοκρατίας Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, τα κόμματα του Ευρωμονόδρομου ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που στηρίζουν με όλες τους τις δυνάμεις την Ε.Ε.

Βασιζόμενοι σε αυτή την απόφαση το κεφάλαιο απαιτεί την κατάργηση της Κυριακής αργίας, ζητώντας; άμεσα μέσα στον Δεκέμβριο να δουλέψουμε 2 Κυριακές.
Οι εργοδότες στην προσπάθεια τους να επιβάλουν την κατάργηση της Κυριακής αργίας, προσπαθούν να καλλιεργήσουν το φόβο στους εργαζόμενους, να φορτώσουν την κρίση του καπιταλισμού στις πλάτες μας, να μας παγιδεύσουν στη λογική των επιδομάτων της φτώχειας, να μπλοκάρουν τις διεκδικήσεις μας καμιά θυσία για την πλουτοκρατία.
Να μην αποδεχτούμε με κανένα τρόπο την εφαρμογή του 65ωρου και την κατάργηση της Κυριακής αργίας.
Να οργανώσουμε την πάλη μας, να απεγκλωβιστούμε από τα κόμματα που υπηρετούν και στηρίζουν τις αποφάσεις του κεφαλαίου και της Ε.Ε., να αλλάξουμε τους συσχετισμούς δύναμης στο συνδικαλιστικό κίνημα, σε βάρος των κυβερνητικών εργοδοτικών συνδικαλιστών - είναι μέρος του προβλήματος.
ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ 10 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2008 ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ
• ΟΧΙ στις απολύσεις. Προστασία όλων των ανέργων, επίδομα 1.120 ευρώ, πάγωμα των δανείων, να σταματήσουν οι πλειστηριασμοί και οι κατασχέσεις για τις λαϊκές οικογένειες. Υπαλληλική αποζημίωση για κάθε απολυμένο.
• Πλήρη - σταθερή εργασία. Κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, 7ωρο – 5θήμερο-35ωρο, κατοχύρωση της Κυριακής αργίας.
• Κατώτερο μισθό 1.400 ευρώ, κατώτερο μεροκάματο 56 ευρώ. Κατώτερη σύνταξη 1.120 ευρώ. Κατάργηση της φορολογίας στα είδη πλατιάς κατανάλωσης και στα καύσιμα. Αφορολόγητο όριο 15.000 ευρώ για τον άγαμο, 30.000 ευρώ για τη λαϊκή οικογένεια.
• Κατάργηση όλων των αντεργατικών αντιασφαλιστικών νόμων της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Στήριξη των ασφαλιστικών ταμείων από το κράτος. Απόσυρση των αποθεματικών από το χρηματιστηριακό και τραπεζικό τζόγο. Συνταξιοδότηση στα 55 χρόνια για τις γυναίκες , στα 60 για τους άνδρες, στα 50 χρόνια και στα 55 για τα ΒΑΕ.
• Αποκλειστικά Δημόσια-Δωρεάν Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία. Κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 10 ΔΕΚΕΜΒΡΗ,
ΣΤΗΝ ΠΛ. ΟΜΟΝΟΙΑΣ 10.30Π.Μ.
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ



ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΤΩΡΑ!

Συνάδελφοι ,

Απευθυνόμαστε σε όλους COURIER, SECURITY, ΕΞΩΤ. ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ, ΟΔΗΓΟΥΣ ΙΔ.ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ, ΑΠΟΘΗΚΑΡΙΟΥΣ.

Γιατί πιστεύουμε ότι η αντιμετώπιση της ολομέτωπης επίθεσης του κεφαλαίου, και των εκάστοτε κυβερνήσεων απαιτεί αντεπίθεση της εργατικής τάξης, απαιτεί δυνατά, μαζικά ,ταξικά προσανατολισμένα συνδικάτα. Η μερική απασχόληση, τα απλήρωτα 10 ώρα και 12 ώρα , η απελευθέρωση του ωραρίου, η διευθέτηση του ημερήσιου χρόνου απασχόλησης, οι ιδιωτικοποιήσεις, δημιουργούν πρόσθετα προβλήματα στην οργάνωση των εργαζομένων.

Απευθυνόμαστε σε όλους γιατί πιστεύουμε ότι σήμερα πρωταρχικό καθήκον είναι η εγγραφή στο σωματείο η ενεργή συμμετοχή στις μαζικές διαδικασίες τους, δηλαδή στις συνεδριάσεις των Δ.Σ. ,στις Γενικές Συνελεύσεις, να συμμετέχουμε ενεργά στης δραστηριότητες του.

Το σωματείο είναι το αποκούμπι του εργαζόμενου, είναι δύναμη στα δικά του χέρια . Είναι ο οργανωτής των αγώνων και της δράσης στον κλάδο. Αυτό γίνεται όταν αποτελεί συνεπή υπερασπιστή των εργατικών δικαιωμάτων σε αντιπαράθεση με την αντιλαϊκή πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης , της εργοδοσίας, της Ε.Ε.

Απευθυνόμαστε στην νέα γενιά που το επόμενο διάστημα θα υποστεί της συνέπειες της ολομέτωπης επίθεσης του κεφαλαίου και την καλούμε να πλαισιώσει ακόμα περισσότερο το σωματείο, την επιτροπή νέων ώστε αυτή να παίζει πιο ουσιαστικό ρόλο ,να παίρνει πρωτοβουλίες για τα ενδιαφέροντα των νέων και αποφασιστικά να της υλοποιεί.

Θέλουμε ζωντανό σωματείο όπου οι εργαζόμενοι συλλογικά θα αποφασίζουν, θα σχεδιάζουν, θα εξετάζουν τα αποτελέσματα της πάλης τους, θα ανταλλάσσουν εμπειρία.

Το κάθε μέλος του σωματείου να βλέπει τον εαυτό του σαν ένα κομμάτι της συλλογικής πείρας στην αντιμετώπιση της επίθεσης της εργοδοσίας και των εκάστοτε κυβερνήσεων.

Για να σπάσει η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς από την εργοδοσία χρειάζεται η ταξική ενότητα , η μαζική συλλογική απάντηση. Για να διεκδικήσουμε αιτήματα που να καλύπτουν της σύγχρονες ανάγκες των εργαζόμενων και της νεολαίας.

ΠΑΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ & ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ

· Για 35ωρο, 7ωρο, 5νθήμερο, με πλήρη μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

· Για 1300€ βασικό μισθό, κατώτερο μεροκάματο 52€

· Για πλήρη και σταθερή Δουλειά για όλους

· Για ουσιαστική προστασία των ανέργων με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη μέχρι να βρουν δουλειά.

Για την κατάργηση του ωρομίσθιου, της μερικής απασχόλησης και όλων των μορφών ελαστικής εργασίας.

Για αποκλειστικά δημόσια σύστημα κοινωνικής ασφάλισης που θα καλύπτει πλήρως της ανάγκες των εργαζομένων και των οικογενειών τους.

Συνάδελφοι,

Μπορούμε ακόμα να μένουμε απαθείς, φοβισμένοι ,περιμένοντας πότε θα έρθει και η δική μας σειρά;(!)

Ότι δεν μπορούμε να πετύχουμε ο καθένας μόνος του, μπορούμε να το κάνουμε αν ενώσουμε τις δυνάμεις μας όλοι οι εργαζόμενοι .

Άλλωστε η εκάστοτε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-,Ν.Δ κινείται στην κατεύθυνση να αυξήσει ακόμα περισσότερο την κερδοφορία του κεφαλαίου με νόμους του κράτους, σε συνεργασία πάντα με τους βιομηχάνους, καταργούν το 8ωρο, ενισχύουν παραπέρα την ενοικίαση εργαζομένων, απελευθερώνουν το ωράριο εργασίας επιχειρούν να καταργήσουν την αργία της Κυριακής καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις, τις ασφαλιστικές μας παροχές και μια σειρά άλλες κατακτήσεις. Κι όλα αυτά στο όνομα της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, δηλαδή της ακόμα μεγαλύτερης αύξησης των κερδών τους.

Οι ξεπουλημένες πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ, ΕΡΓ.ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΑΣ που αποτελούνται από της παρατάξεις ΠΑΣΚΕ –ΔΑΚΕ –ΣΥΝ στηρίζουν την πολιτική του κεφαλαίου.

Ο ρόλος τους είναι ξεκάθαρος πια στους εργαζόμενους.

Συμμετέχουν στους << κοινωνικούς διαλόγους>> απάτη που καταργούν το 8ωρο, τις συλλογικές συμβάσεις, τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα, δεν διστάζουν να ξεπουλήσουν πολύ φτηνά της κατάκτησης της εργατικής τάξης. Δεν φέρνουν αντίρρηση στης εντολές του κεφαλαίου, στηρίζουν αδιαμαρτύρητα τις εντολές της εκάστοτε κυβέρνησης και της Ε.Ε.

ΟΙ κινητοποίησης που κάθε φορά αναγκάζονται να πραγματοποιήσουν κάτω από την πίεση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος , του ΠΑΜΕ είναι συνήθως

κομμένες και ραμμένες στην λογική του κεφαλαίου

ΜΑΖΙ με το ΠΑΜΕ που με τον πολύμορφο και καθημερινό αγώνα του υπερασπίζεται τα συμφέροντα της εργατικής τάξης.

Μαζί με το ΠΑΜΕ συγκρουόμαστε με την αντιλαϊκή –αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης ,της Ε.Ε ,και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου.

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ.

Για να το κάνουμε πιο μαζικό, πιο δυνατό, ακόμα πιο ικανό να οργανώσει αγώνες , να υπερασπίσει τα δικαιώματα μας, για την ενίσχυση ακόμα παραπέρα του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, του ΠΑΜΕ, για την αλλαγή των αρνητικών συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Γιατί ο μισθός, το ωράριο, η ασφάλιση, η συλλογική σύμβαση, οι συνθήκες δουλειάς αφορούν πρώτα και κύρια εμάς αφορούν τον τρόπο που ζούμε

Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ

ΓΕΝΑΡΗΣ 2007

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΝΩΝ.ΕΤΑΙΡΙΩΝ & ΓΡΑΦΕΙΩΝ


ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ 1933 – ΑΡΙΘ.ΠΡΩΤ.ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ 2893 ΕΙΔ.693

ΤΜΗΜΑ: Ε.Κ.Α.-Ο.Ι.Υ.Ε.-Γ.Σ.Ε.Ε. ΓΡΑΦΕΙΑ : Γ΄ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 48Β’

Τ.Κ. 104-43 ΤΗΛ 8212753 FAX 8212767


ΙΔΙΩΤΙΚΕ ΥΠΑΛΛΗΛΕ

Με τα μέτρα που βάζει σε εφαρμογή η κυβέρνηση της Ν.Δ με την συνεργασία του ΠΑΣΟΚ, των βιομηχάνων και της Γ.Σ.Ε.Ε, καταργούν τον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, απειλούν τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα, μεγαλώνοντας έτσι την εκμετάλλευση με κύριο στόχο το ακόμα μεγαλύτερο κέρδος.

Ø ΠΑΛΕΨΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΣΟΥ

Ø ΕΝΙΣΧΥΣΕ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ

Ø ΑΠΟΜΟΝΩΣΕ ΤΙΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΕΝΕΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ- ΗΓΕΣΙΕΣ ΣΕ ΓΣΕΕ-ΕΚΑ-ΟΙΥΕ

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008

ΑΠΟΛΥΣΗ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ ΚΕΦΑΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ WACKENHUT

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΙΔ. ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ Α.Ε. & ΓΡΑΦΕΙΩΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΚΕΦΑΛΑ

Εργαζόμενοι στην wackenhut

Η εργοδοσία της wacκenhut χρόνια τώρα προσπαθεί να απαλλαγεί από τον συνδικαλιστή Πέτρο Κεφαλά μέλος του Δ.Σ. του επιχειρησιακού σωματείου της wackenhut και Γενικό Γραμματέα του κλαδικού σωματείου των Ιδιωτικών Υπαλλήλων Α.Ε. και γραφείων.

Ο συνδικαλιστής όλα αυτά τα χρόνια ήταν και είναι στην πρώτη γραμμή για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων γιατί με ταξικό κριτήριο αντιμετωπίζει τα ζητήματα. Αυτό θορύβησε την εργοδοσία γιατί δεν κατάφερε ποτέ να τον βάλει στο τσεπάκι της.

Έβαλε ως κύριο σκοπό την απόλυση του.

Χρησιμοποίησε κάθε μέσο που είχε στην διάθεση της .Έβαλε μπράβους να τον προπηλακίσουν, του έχουν ασκήσει ποινική δίωξη, τον παρέπεμψαν στο Άρθρο 15 του 1264/82 με στόχο την άρση της συνδικαλιστικής του ασυλίας και την απόλυση του. Δεν κατάφεραν την απόλυση στην πρωτοβάθμια επιτροπή, συνέχισαν στην δευτεροβάθμια όπου με την συμβολή της ‘’ανεξάρτητης δικαιοσύνης ‘’ χωρίς ακόμα να έχει δημοσιευθεί η απόφαση έστειλαν εξώδικο με την απόλυση του.

Οι ενέργειες αυτές δείχνουν το μένος της εργοδοσίας απέναντι στον συγκεκριμένο συνδικαλιστή, την ταξική και συνεπή του δράση, να υπερασπίζεται δηλαδή χωρίς όριο το δικαίωμα στην δουλειά, στο μεροκάματο.

Ζητάμε από το Δ.Σ. του επιχειρησιακού σωματείου της wackenhut καθώς και από το Δ.Σ. της Ο.ΜΥ.Π.Α.Ε. να συνεδριάσουν έκτακτα και να πάρουν απόφαση για 24ωρη ΑΠΕΡΓΙΑ.

ΑΥΤΗ Η ΑΠΟΛΥΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.

Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να μείνει απαθής αφού ο ΠΕΤΡΟΣ

ΚΕΦΑΛΑΣ δεν έκανε τίποτα άλλο από αυτό που πρέπει να κάνουν όλοι οι συνδικαλιστές. Να μην μπαίνουν στην λογική των συμφερόντων της εργοδοσίας.

ΤΩΡΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ 24ωρη ΑΠΕΡΓΙΑ.

ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΤΟΥΣ.

ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

ΝΑ ΠΑΡΘΕΙ ΤΩΡΑ ΠΙΣΩ Η ΑΠΟΛΥΣΗ

ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ

Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ WACKENHUT

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΝΩΝ.ΕΤΑΙΡΙΩΝ & ΓΡΑΦΕΙΩΝ EΤΟΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ 1933-ΑΡ.ΠΡΩΤ.ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ 2893 ΕΙΔ: 693

ΤΜΗΜΑ:Ε.Κ.Α.-Ο.Ι.Υ.Ε.-Γ.Σ.Ε.Ε ΓΡΑΦΕΙΑ:Γ΄ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 48B' ΤΚ. 104-43 ΤΗΛ:2108212753 FAX. 2108212767

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

Συνάδελφοι,

Καταγγέλουμε τις ενέργειες της επιχείρησης της WACKENHUT που συνεχίζει τις απολύσεις και ταυτόχρονα διώκει τον συνάδελφο Πέτρο Κεφαλά, Αντιπρόεδρο του Συνδέσμου Ιδ. Υπαλλήλων και μέλος της Διοίκησης του επιχειρησιακού σωματείου, με στόχο την απόλυσή του και κυρίως να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους.

Χτυπά τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ που αντιπαλεύουν καθημερινά την άγρια επίθεση της κυβέρνησης της Ν.Δ. αλλά και της προηγούμενης του ΠΑΣΟΚ, στα δικαιώματα των εργαζόμενων, επιχειρούν να αφήσουν έξω από το χώρο τις δυνάμεις εκείνες που χαλάν το κλίμα της συναίνεσης και της υποταγής στις εντολές της εργοδοσίας.

Είναι προφανές ότι η πλειοψηφία του επιχειρησιακού σωματείου υπηρετώντας πιστά τις υποδείξεις τις εργοδοσίας θέλει να διαμορφώσει καθεστώς μερικής απασχόλησης, ωρομίσθιου, τρομοκρατίας, απολύσεων.

Συνάδελφοι,

Ακόμα και σήμερα που οι απολύσεις δίνουν και παίρνουν, οι εργοδοτικοί συνδικαλιστές σας καθησυχάζουν και η συμβολή τους είναι τεράστια όταν ξεπαστρεύονται συνάδελφοι που το προηγούμενο διάστημα κράτησαν αγωνιστική στάση και αντιτάχθηκαν στις εντολές της εργοδοσίας για ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση, για ακόμα μεγαλύτερο ξεζούμισμα των εργαζόμενων.

ΓΥΡΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΤΗ ΠΛΑΤΗ

ΚΑΝΤΕ ΤΩΡΑ ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΒΗΜΑ

Συσπειρωθείτε στο ταξικό σωματείο των Ιδ. Υπαλλήλων της Αθήνας, το μοναδικό συνδικαλιστικό φορέα που έκανε παρέμβαση στην εργοδοσία για τις απολύσεις και την τρομοκρατία στο συγκεκριμένο χώρο δουλειάς. Με τη δίωξη του συνάδελφου Πέτρου Κεφαλά, θέλουν να ξεμπερδέψουν μια και καλή με το ΠΑΜΕ στο συγκεκριμένο χώρο.

ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΨΕΤΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕΙ!

Σας καλούμε να πάρετε μέρος στη συγκέντρωση που διοργανώνει ο Σύνδεσμος Ιδ. Υπαλλήλων Αθήνας, την Τρίτη 11/10/05 στις 07:00π.μ. έξω από την επιχείρηση WACKENHUΤ, ενάντια στις απολύσεις, την τρομοκρατία και τις διώξεις και να απαιτήσουμε:

  • Να επαναπροσληφθούν τώρα όλοι οι απολυμένοι
  • Να σταματήσουν τώρα οι απολύσεις
  • Να σταματήσει τώρα η δίωξη του Πέτρου Κεφαλά

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΩΡΑΡΙΟΥ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ


Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο στους εργαζόμενους, παρά τις φιλολαϊκές κορόνες που προσπάθησε να βγάλει προεκλογικά.

Η κυβέρνηση συνεχίζει την αντιλαϊκή πολιτική του ΠΑΣΟΚ . Συνεχίζει το έργο του προκατόχου της θέλοντας να δείξει στην Ε.Ε. ότι μπορεί να υπηρετήσει επάξια τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των εργοδοτών.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια η κυβέρνηση με τη σύμφωνη γνώμη του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, ετοιμάζεται να ψηφίσει το αντιλαϊκό νομοσχέδιο για την απελευθέρωση του ωραρίου.

Μέσα από αυτό το νομοσχέδιο καταργείται το οχτάωρο και βασικά δικαιώματα της εργατικής τάξης καταργούνται. Περνάμε σε μια άλλη εποχή που ο εργαζόμενος θα δουλεύει σαν λάστιχο για να καλύψει τις ανάγκες της εργοδοσίας.

Δίνεται πλήρες διευθυντικό δικαίωμα στον εργοδότη να κρατά τον εργαζόμενο και πέραν του οχτάωρου, για όση ώρα η επιχείρηση τον χρειάζεται.

Ακόμα διευθετούν τον χρόνο εργασίας σε ενεργό και ανενεργό, ώστε να διεκολυνθούν περισσότεροι οι εργοδότες. Βάση αυτού του μοντέλου, ο εργαζόμενος μπορεί να ξεκινήσει τη δουλειά από το πρωί και να τελειώσει το βράδυ. Σε περίπτωση που δεν έχει εργασία για κάποιες ώρες στο ενδιάμεσο, είναι υποχρεωμένος να παραμείνει στο χώρο εργασίας του μέχρι να τον χρειαστεί ο εργοδότης. Φυσικά για το χρονικό διάστημα που δεν θα εργαστεί δεν θα πληρωθεί κιόλας. Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι πρέπει να παραμείνει στην επιχείρηση.

Αυτό το μοντέλο προσπαθούν να περάσουν με απώτερο στόχο την μείωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, ακόμα και την κατάργηση της Κυριακής αργίας.

Θέλουν να αφανίσουν τους μικρέμπορους και τους αυτοαπασχολούμενους με τα νέα εξοντωτικά ωράρια. Επιδίωξη τους είναι η ενίσχυση των πολυεθνικών και προώθηση των εντολών της Ε.Ε..

Συνάδελφοι,

Απέναντι σ’ αυτήν την επίθεση πρέπει να δράσουμε αποφασιστικά. Να μην επιτρέψουμε να περάσει το νομοσχέδιο για την απελευθέρωση του ωραρίου.

Κάθε υποχώρηση στοιχίζει ακριβά, πρέπει να μπούμε όλοι στη μάχη και να μη δώσουμε άλλα περιθώρια να μας δυσκολέψουν κι άλλο τη ζωή.

Μέσα από το συνεπή ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, μέσα από το ΠΑΜΕ, να ανατρέψουμε τα σχέδια τους.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

  • Κατάργηση όλων των αντιλαϊκών και αντεργατικών νόμων που θέσπισαν το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ., που απελευθερώνουν το ωράριο και ανατρέπουν τις εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων.
  • Να καταργηθεί η μερική απασχόληση και όλες οι αντεργατικές μορφές εργασίας.
  • Νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακής αργίας.
  • Μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους.
  • 1.200ευρώ βασικό μισθό, 960ευρώ κατώτερη σύνταξη.
  • 7ωρο, 35ωρο, 5νθήμερο.
  • Ενιαίο συνεχές ωράριο έως 48 ώρες λειτουργίας των καταστημάτων.

Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ


ΜΑΘΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΟΥ

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΙΔ.ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ Α.Ε. & ΓΡΑΦΕΙΩΝ

ΙΔΙΩΤΙΚΕ ΥΠΑΛΛΗΛΕ

Απευθυνόμαστε σε όλους όσους εργάζονται σε Εταιρίες Παροχής Υπηρεσιών, ΥΠΑΛ. ΓΡΑΦΕΙΟΥ, ΙΔ.ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ, ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ, ΕΞΩΤ. ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ, COURIER, ΟΔΗΓΟΥΣ, ΑΠΟΘΗΚΑΡΙΟΥΣ, SECURITY.

Γιατί πιστεύουμε ότι η αντιμετώπιση της ολομέτωπης επίθεσης του κεφαλαίου, και των εκάστοτε κυβερνήσεων απαιτεί αντεπίθεση της εργατικής τάξης και της νεολαίας, απαιτεί δυνατά, μαζικά ,ταξικά προσανατολισμένα συνδικάτα. Η εργοδοτική τρομοκρατία, ο φόβος της Ανεργίας, η μερική απασχόληση, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, η ενοικίαση εργαζομένων, η απλήρωτη δουλειά , η διευθέτηση του ημερήσιου χρόνου απασχόλησης, η ανασφάλιστη εργασία, δημιουργούν πρόσθετα προβλήματα στην οργάνωση των εργαζομένων ειδικότερα των νέων.

Ø ΠΑΛΕΨΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΣΟΥ

Ø ΕΝΙΣΧΥΣΕ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ

Ø ΑΠΟΜΟΝΩΣΕ ΤΙΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΕΝΕΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ- ΗΓΕΣΙΕΣ ΣΕ ΓΣΕΕ-ΕΚΑ-ΟΙΥΕ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ WACKENHUT

Προς

Τα μέλη του Δ.Σ. του Σωματείου WACKENHUT – ΟΜΥΠΑΕ

Συνάδελφοι,

Σας γνωστοποιώ ότι η εργοδοσία της WACKENHUT με τη συμβολή της «ανεξάρτητης δικαιοσύνης», χωρίς ακόμα να έχει δημοσιευθεί η απόφαση της δευτεροβάθμιας επιτροπής έστειλαν εξώδικο με την απόλυσή μου.

Οι μεθοδεύσεις της εργοδοσίας εναντίον μου είναι προφανείς. Στόχος της είναι να απαλλαγεί το γρηγορότερο δυνατό από την ταξική δράση μου ώστε η εργοδοσία να έχει το πεδίο ελεύθερο και να δρα σε βάρος των εργαζόμενων με απολύσεις, ωρομίσθια, απλήρωτες υπερωρίες και άλλα.

Γι’ αυτούς τους λόγους

  • Ζητώ να συνεδριάσουν έκτακτα τα Δ.Σ. του επιχειρησιακού σωματείου και της Ο.ΜΥ.Π.Α.Ε. και να πάρουν απόφαση για 24ωρη απεργία, με αίτημα το σταμάτημα της απόλυσης μου.

ΚΕΦΑΛΑΣ ΠΕΤΡΟΣ

ΜΕΛΟΣ Δ.Σ. ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ WACKENHUT TRANSPORT

ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΙΔ. ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΘΗΝΑΣ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ


Το Σωματείο μας ιδρύθηκε το 1933 και ο πρωταρχικός του τίτλος ήταν «ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΑΝΩΝΥΜΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΙΩΝ». Το πρώτο καταστατικό μας κάηκε.

Λίγους, μόλις, μήνες μετά την ίδρυση του συνδέσμου πραγματοποιείται στα γραφεία του, με πρωτοβουλία της Ενωτικής Γ.Σ.Ε.Ε., η πρώτη σύσκεψη της Γ.Σ.Ε.Ε., της Κεντρικής Παν-δημοσιοϋπαλληλικής Επιτροπής και των Ανεξάρτητων Εργατικών Συνδικάτων. Στη σύσκεψη αυτή μπήκαν τα θεμέλια του Ενιαίου Μετώπου για τη συστηματική διεξαγωγή αγώνων για την εξουδετέρωση των κινδύνων του φασισμού και τη βελτίωση της θέσης της εργατικής τάξης.....

Οι καιροί ήταν δύσκολοι. Η οικονομική κρίση του 1929 είχε αφήσει τα ίχνη της στη ζωή και τη συνείδηση της εργατικής τάξης. Ο κίνδυνος του φασισμού ήταν ορατός.

Όμως οι επιτυχίες οικοδόμησης του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους έδιναν πνοή και όραμα στους εργαζόμενους.

Στο συνδικαλιστικό κίνημα οι δύο γραμμές ήταν καθαρές: η μια της ρήξης και του αγώνα – που εξέφρασε η Ε.Γ.Σ.Ε.Ε. και στην οποία προσχώρησε ο Σύνδεσμος Ανωνύμων Εταιριών και Γραφείων – η άλλη του συμβιβασμού και της υποτέλειας – που εξέφρασε η Γ.Σ.Ε.Ε..

Τα ταξικά συνδικάτα πρωτοστάτησαν στη διοργάνωση απεργιών και αγώνων με κορύφωση τη Θεσσαλονίκη το Μάη του 1936. Σε συνθήκες έντονου φασισμού, με το Μεταξά στην κυβέρνηση, πραγματοποιείται η δεύτερη καταστατική συνέλευση του σωματείου τον Ιούνη του 1940. Σε αυτήν καθορίζεται ο σημερινός τίτλος του σωματείου μας. Το σωματείο μας προσχωρεί στο Εθνικό Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αθήνας ώστε να εκπροσωπηθεί στην Ε.Γ.Σ.Ε.Ε..

Ο πόλεμος και η κατοχή βρίσκουν την εργατική τάξη στις πρώτες γραμμές της αντιφασιστικής πάλης. Η δημιουργία του Ε.Ε.Α.Μ. ήταν η απάντηση της εργατικής τάξης στους φασίστες κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους.

Αύγουστος 1942 – σε συνθήκες άγριας παρανομίας και διωγμών τα σωματείο μας σε συνεργασία με άλλα κλαδικά, οργανώνουν κινητοποιήσεις που έχουν αποτελέσματα.

Τα γεγονότα μετά την απελευθέρωση της Αθήνας και τα Δεκεμβριανά μέχρι και τη συμφωνία της Βάρκιζας το 1945, αφήνουν τα αποτυπώματα τους στο συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας.

Ιδρύεται ο Εργατικός Αντιφασιστικός Σύνδεσμος (ΕΡΓΑΣ) με την συμμετοχή κυρίως μελών και οπαδών του Κ.Κ.Ε., και στο 8ο συνέδριο της Γ.Σ.Ε.Ε. πετυχαίνει συντριπτική νίκη. Γενικός Γραμματέας εκλέγεται ο Μήτσος Παπαρήγας που τρία χρόνια αργότερα (το 1949) δολοφονείται στα μπουντρούμια της ασφάλειας.

Τα χρόνια που ακολούθησαν την ήττα του λαϊκού κινήματος στον εμφύλιο πόλεμο, βρήκαν τους εργαζόμενους σε κατάσταση εξαθλίωσης.

Οι μισθοί και τα μεροκάματα είναι απελπιστικά χαμηλά. Η ανεργία στα ύψη. Το κύμα της μετανάστευσης διογκώνεται. Η εργασία εντατικοποιείται όλο και περισσότερο. Τα εργατικά ατυχήματα πληθαίνουν. Το συνδικαλιστικό της ασφάλειας λύνει και δένει. Ξεσπούν απεργίες και αγώνες όχι μόνο για τα μεροκάματα αλλά και με αιτήματα πολιτικά όπως η προάσπιση του Συντάγματος.

Η Χούντα που ακολουθεί στοχεύει στη διάλυση του εργατικού κινήματος. Ο λαός όμως οργανώνεται.

Στις 4 Απριλίου 1968 ιδρύεται η Ενιαία Συνδικαλιστική Αντιδικτατορική Κίνηση (ΕΣΑΚ).

Το καταστατικό του σωματείου μας το 1972 αλλάζει και προσαρμόζει τους κανονισμούς του στις προσταγές της Χούντας. Το σωματείο στην επταετία βρίσκεται στα χέρια φασιστών με επικεφαλής τον Νικολαϊδη.

Στις εκλογές του Μάρτη 1976 οι χουντικοί διώχνονται από το σωματείο με εκλογές και η πλειοψηφία της διοίκησης περνά πάλι στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Στην περίοδο 1975-1983 το σωματείο πρωτοστάτησε στην πάλη ενάντια στους Καρακίτσους για να πραγματοποιηθούν δημοκρατικά και γνήσια συνέδρια στο Ε.Κ.Α. και τη Γ.Σ.Ε.Ε..

1983 επανεκδίδεται η εφημερίδα «Ο Ιδιωτικός Υπάλληλος» με σκοπό να αγκαλιάσει τους συναδέλφους σε όλους τους χώρους δουλειάς και να εκφράσει τις ανησυχίες τους.

Όταν το σωματείο μας ιδρύθηκε, ο ελληνικός λαός και μαζί του όλοι οι λαοί της ανθρωπότητας παρακολουθούσαν με φρίκη την άνοδο του φασισμού σε όλη την Ευρώπη και βίωναν την απειλή του πολέμου μιας «Νέας Τάξης». Σήμερα η «Νέα» Τάξη έχει πάψει να είναι νέα και οι πόλεμοι των πολυεθνικών είναι στην ημερήσια διάταξη, έχουν κάνει τον πλανήτη μια μεγάλη εστία τηρών συρράξεων.

Ήταν τα χρόνια, τότε, που ο συνδικαλισμός διωκόταν βίαια, οι εργοδότες ήταν κράτος εν κράτει και οι διάφορες κυβερνήσεις έστελναν το στρατό να καταστείλει τις εργατικές κινητοποιήσεις.

Όταν το Σωματείο μας ιδρύθηκε, ήταν πλέον ξεκάθαρες και σαφείς οι δύο γραμμές στο Συνδικαλιστικό κίνημα. Από την μία η ΓΣΕΕ με εγκάθετη διοίκηση μοναρχοφασιστών, λαομίσητων συνδικαλιστών των εργοδοτών, υποστήριζε την γραμμή της ταξικής ειρήνης, αποδιοργάνωνε τους αγώνες των εργαζομένων και στην καλύτερη περίπτωση, απλώς δεν τους οργάνωνε. Στένευε τις διεκδικήσεων των εργαζομένων στα οικονομικά (ή οικονομίστικα) πλαίσια, σπέρνοντας αυταπάτες ότι ακόμα και αυτά τα αιτήματα για 8ωρο ή για αυξήσεις των μισθών μπορούν να κατοχυρωθούν για κάθε κλάδο χωριστά, έξω και πέρα από τη διεκδίκηση για μια λαϊκή εξουσία, ανεξάρτητα από τον πόλεμο ή την ειρήνη.

Από την άλλη, η ΕΓΣΕΕ ( Ενωτική ΓΣΕΕ) μέσα σε αντίξοες συνθήκες υποστήριζε τη γραμμή της ρήξης με τα μονοπώλια και καθοδηγούσε τους εργαζόμενους με αρχή το προφανές γι’ αυτούς: ότι αυτή η ρήξη δεν είναι επιλογή των εργαζομένων ή των συνδικαλιστών. Αυτή τη ρήξη την ξεκινάν πάντα οι εργοδότες, αυτοί εξαπολύουν τον πόλεμο και δεν θα πάψουν ποτέ να το κάνουν αυτό, όσο η δυνατότητα (ή εξουσία) τους να επιτίθενται στους αληθινούς παραγωγούς του πλούτου δεν αμφισβητείται. Τον πόλεμο μας τον έχουν κηρύξει και τον διεξάγουν μανιασμένα χωρίς σταμάτημα.

Οι εργαζόμενοι τότε καλούνταν να πεθάνουν φρόνημα πάνω στη δουλειά ή να ορθώσουν το ανάστημά τους και ν’ αγωνιστούν. Ακόμα και η φασιστική εισβολή και κατοχή δεν κατάφερε να αλλάξει γνώμη στην περήφανη εργατική μας τάξη. Ακόμα και τότε οι εργαζόμενοι, και μέσα σ’ αυτούς και οι Ανωνυμίτες, έβγαιναν στο δρόμο του αγώνα για ν’ αντιμετωπίσουν τα πολυβόλα που συνήθως τα χειρίζονταν οι ντόπιοι συνεργάτες των Ναζί, και όχι οι ίδιοι οι κατακτητές. Και τότε ο αγώνας τους δικαίωνε με τις νίκες που σημείωνε το εργατικό κίνημα, νίκες με παγκόσμια εμβέλεια όπως η κατάργηση της πολιτικής επιστράτευσης που ήθελε να υποχρεώσει τους έλληνες εργάτες να δουλεύουν στα γερμανικά εργοστάσια και να φτιάχνουν βόμβες για να σκοτώνονται τα ίδια τα παιδιά τους.

Και έχουν το θράσος να βάζουν στην εργατική τάξη σήμερα, ξανά, το ίδιο ερώτημα: αν δηλαδή θα πεθαίνει φρόνημα στα σύγχρονα κρεματόρια – γιαπιά και στους σύγχρονους θαλάμους αερίων , αν θα δεχτεί την πολιτική επιστράτευση και το στρατιωτικό νόμο στους χώρους δουλειάς ή αν θ’ αγωνιστεί ενάντια στην κατάργηση του θεμελιώδους δικαιώματος της εργασίας, ενάντια στους μισθούς πείνας, ενάντια στην κατάργηση του 8ώρου, ενάντια στον ίδιο τον πόλεμο. Έχουν το θράσος, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να αναμασάνε το ίδιο, παλιό και ξεφτισμένο σενάριο της συναίνεσης και του συμβιβασμού εν όψει διεθνών υποχρεώσεων, Ολυμπιάδας και ότι άλλο σκαρφίζονται κατά καιρούς για να κρύψουν το προφανές: ότι υπηρετούν τα συμφέροντα της ντόπιας και ξένης οικονομικής ολιγαρχίας και μόνο όσο θα την υπηρετούν θα βρίσκονται στην εξουσία. Και ακόμα παραπέρα! Παρουσιάζουν αυτό το σενάριο σαν μονόδρομο, με τους εγκάθετους κυβερνητικούς συνδικαλιστές να υποστηρίζουν όπου βρεθούν κι όπου σταθούν, σε όλους τους τόνους και τα χρώματα ότι οι αγώνες της εργατικής τάξης, με οποιαδήποτε μορφή, δεν έχουν αποτέλεσμα, δεν έχουν προοπτική. Αλλά κι αν ακόμα είχαν, θα τους τσάκιζε η κυβερνητική καταστολή.

Γι’ αυτούς που υπηρετούν με σκυμμένη μέση τους σύγχρονους δουλεμπόρους της εργασίας, αυτή η γραμμή είναι τόσο μονόδρομος όσο ήταν και τότε, πριν από εβδομήντα χρόνια, όσο μονόδρομος είναι η δική μας γραμμή της ανυπόταχτης ρήξης.

Ότι όσα κερδήθηκαν απέναντι στα πολυβόλα δεν γίνεται να υπερασπιστούν απέναντι στα γκλοπ; Ότι τα δικαιώματα που απολαμβάνουν σήμερα, παρόλο που τα κέρδισαν με αυτούς τους «αναποτελεσματικούς» αγώνες οι πατεράδες και οι μανάδες τους, μέσα από τις φυλακές στα ξερονήσια, είναι αδύνατο να διατηρηθούν σήμερα γιατί …θα φάμε ξύλο; Θα ήταν απαράδεκτο να πούμε ότι όλος ο κλάδος, μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους της πόλης και της χώρας, δικαιούνται και μπορούν να πετύχουν σύγχρονα δικαιώματα; Απέναντι στο 10ωρο σαν μέσο όρο εργασίας που μας επιβάλλουν, θα ήταν λοιπόν σκέτη τρέλα να απαιτούμε 5μερο – 7ωρο. Φυσικά, σκέτη τρέλα ήταν να κάνεις απεργία στην κατεχόμενη Αθήνα, παραλογισμός οι εργατικές διεκδικήσεις στην 7χρονη δικτατορία των συνταγματαρχών, σενάριο επιστημονικής φαντασίας η νίκη των εργατικών διεκδικήσεων με το πιστόλι των παρακρατικών και παραστρατιωτικών οργανώσεων στον κρόταφο. Ο βασιλιάς δεν φεύγει ποτέ! Ίσως λοιπόν κι εμείς που μαζευτήκαμε σήμερα εδώ να μην υπάρχουμε.

Αλλά ακριβώς γι’ αυτό το λόγο γνωρίζουμε το μίσος τους. Η χαιρεκακία που μπορεί να δει κανείς στο μειδίαμα του κυβερνητικού εκπροσώπου όταν αυτός διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ότι η χώρα κυβερνάται καλώς, ή του υπουργού Οικονομικών όταν αυτός, πράα δηλώνει ότι η κυβέρνηση κάνει ό,τι είναι δυνατό για την ανεργία, αυτή η χαιρεκακία είναι κάτι παραπάνω από το καθήκον τους να υπηρετούν τ’ αφεντικά τους. Είναι η έκφραση του μένους τους, γιατί εμείς που μαζευτήκαμε εδώ υπάρχουμε σαν φαντάσματα των καιρών που θέλουν να πιστεύουν πως θάφτηκαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Κι όχι μόνο υπάρχουμε αλλά, σε πείσμα των καιρών τους, αμφισβητούμε το δυνατότητά τους να μας ξεζουμίζουν και να μας πετάν μετά στο δρόμο. Κι έπειτα, στη δική μας τη γραμμή συσπειρώνουμε όλο και περισσότερους εργαζόμενους, γύρω από το ΠΑΜΕ που τη χρεοκοπία του πολλοί βιάστηκαν να προβλέψουν. Είναι αυτό το «χρεοκοπημένο» ΠΑΜΕ που σήμερα αποτελεί το αποκούμπι του εργαζόμενου, έχει ήδη και πολύ γρήγορα, κερδίσει την εμπιστοσύνη του.

Όσο το κέρδος τους θα μεγαλώνει από το αίμα των παιδιών της εργατικής τάξης, είτε μέσα από τους πολέμους είτε μέσα από την καθημερινή εκμετάλλευση του κεφαλαίου, εμείς θα υπάρχουμε σαν φυσικό γέννημα αυτής τους της επίθεσης. Μπροστά στο ψευδεπίγραφο δίλημμα «ρήξη ή συμβιβασμός», σύγχρονα αιτήματα που να απαντούν στις ανάγκες της εργατικής τάξης ή κοινωνικός διάλογος για να πετύχουμε το μικρότερο κακό, αγώνας για τα δικαιώματα του εργαζόμενου του 2000 ή παζάρι για το πόσα αντέχουμε φέτος να χάσουμε και πόσα του χρόνου, καθώς και σε τόσα άλλα που άμεσα ή έμμεσα μας θέτουν αυτοί που γεύονται τα προϊόντα του ιδρώτα μας.

Το Σωματείο μας έχει ξεκαθαρίσει τη θέση του: δεν είναι στο χέρι μας να ξεπουλήσουμε τους εργαζόμενους, γιατί ακόμα κι αν το κάνουμε όπως τόσοι άλλοι, οι εργαζόμενοι θα μας γυρίσουν την πλάτη, όπως έχουν κάνει σήμερα στις συμβιβασμένες ηγεσίες της ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και Α.Π. (ή και στη θέση τη δική μας θα έρθουν κάποιοι άλλοι). Όσοι και να ‘ναι αυτοί που ξεπουλάνε τη συνείδησή τους για μια μικρή ή μεγαλύτερη αποζημίωση, η εργατική τάξη θα τους βάζει στη γωνία τους, παρέα με τους Δημητράτους, τους Καλύβες και τους Μακρήδες.

θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε πως τα τερτίπια τους είναι τόσο παλιά όσο και η πολιτική τους, όσο και το σύστημα που υπηρετούν: «Μέσα σε μια κοινωνία – την καπιταλιστική – δεν είναι αυτονόητο πράγμα η συνεργασία των φορέων της εργασίας, δηλαδή των εργατών και των φορέων του κεφαλαίου, δηλαδή των καπιταλιστών. Αλλά με την κοινωνική μεταρρύθμιση την οποία κάναμε εμείς, την συνεργασία αυτή την κάναμε υποχρεωτική» (από την ομιλία του Μεταξά, την Πρωτομαγιά του 1940).

Οι μέρες που έρχονται θα είναι απαιτητικές, αυτό το ξέρουν όλοι. Στις πλάτες τις δικές μας θέλουν να φορτώσουν την επερχόμενη κρίση, το τέλος των «έργων υποδομής» - υποδομή για ποιον άραγε; - την διάλυση της παραγωγικής βάσης της χώρας. Κι αυτό το ξέρουν όλοι οι εργάτες. Ας είναι λοιπόν, για μας τους Ανωνυμίτες ένα σημείο αναφοράς, αυτή η επέτειος του Σωματείου μας απέναντι στους αγώνες των ιδρυτών του, για την πάλη τη δική μας για τα δικά μας δικαιώματα, για τα δικά μας συμφέροντα, για το δικό μας μέλλον, και για το μέλλον των παιδιών μας, των παιδιών της εργατικής τάξης. Ας είναι ένα σημείο αναφοράς για τους αγώνες – σταθμούς που έρχονται αλλά και για τους καθημερινούς μικρούς αγώνες του κάθε μέλους του σωματείου μας αλλά και του κάθε εργαζόμενου. Ένα σημείο αναφοράς για την ανάταση του συνδικαλιστικού κινήματος που οργανώνουμε και σιγά – σιγά χτίζουμε, μέρα τη μέρα, εργαζόμενο τον εργαζόμενο. Ας γίνει η εμπειρία μας άλλο ένα όπλο κι ας ριχτούμε στη μάχη με ακόμα μεγαλύτερη ορμή.