Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

Η ασφάλεια, η δικαιοσύνη και η ανθρωπιά δεν ταιριάζουν με την πολιτική που εξυπηρετεί τα κέρδη των καπιταλιστών

Όσους πανηγυρικούς και αν βγάλει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για τη δήθεν ευαισθησία της στα προβλήματα των μεταναστών δεν μπορεί να κρύψει την αλήθεια.

Σήμερα δεν μπορεί πια να κρυφτεί το γεγονός ότι οι μετανάστες αποτελούν μια τεράστια πηγή κερδών για το κεφάλαιο και ότι εφαρμόζονται στην πλάτη τους όλες οι αντεργατικές πολιτικές χρόνια τώρα από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με τις ευλογίες της Ε.Ε......


Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΣΤΙΣ 24 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ

Έλα μαζί μας, στα συλλαλητήρια που οργανώνει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (Π.Α.ΜΕ) στις 24 Νοέμβρη σε όλες τις πρωτεύουσες των νομών και στην Αθήνα στην Ομόνοια στις 6.30 το απόγευμα, να δείξουμε την ταξική μας δύναμή και αλληλεγγύη.

  • Να διαδηλώσουμε για τις δικές μας ανάγκες.
  • Να βροντοφωνάξουμε την κρίση, τα ελλείμματα να πληρώσουν οι μεγαλοκαπιταλιστές. Αυτοί ευθύνονται, αυτοί τα δημιούργησαν με την υψηλή κερδοφορία τους, με τις φοροαπαλλαγές και τις τεράστιες χρηματοδοτήσεις.

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΓΑΛΕΡΑΣ ΤΩΝ STAGE ΜΟΝΙΜΗ ΣΤΑΘΕΡΗ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Εργαζόμενοι, εργαζόμενες,

Ψηλά το κεφάλι. Μη δεχτείτε να σας αφήσουν άνεργους. Το μέλλον σας δε μπορεί να είναι τα Stage, οι συμβάσεις, η μερική απασχόληση. Δηλαδή μισά δικαιώματα, μισή ζωή. Ελάτε μαζί να οργανώσουμε τον αγώνα για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους τους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Μη δίνετε δικαίωμα στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η οποία χρησιμοποιώντας την πολιτική της Ν.Δ., χτυπάει το δικαίωμά σας στη μόνιμη και σταθερή εργασία. Αν την ενδιέφεραν τα δικαιώματα των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα με Stage, με μερική απασχόληση, με όλες τις άθλιες εργασιακές σχέσεις, θα τις καταργούσε και θα παρείχε σε όλους τους εργαζόμενους πλήρη και σταθερή εργασία....

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗ Γ.Σ.

Οι εκλογές επιβεβαίωσαν τους σχεδιασμούς της πλουτοκρατίας να αναθέσουν στο ΠΑΣΟΚ τη διακυβέρνηση, με το βλέμμα στραμμένο στην οικονομική κρίση και ποντάροντας στη διαχρονική ικανότητα της σοσιαλδημοκρατίας να διαχειρίζεται με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και να ενσωματώνει τις λαϊκές αντιδράσεις.

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να αποδεχτούν τα ψίχουλα που τους πετάει η κυβέρνηση για :

· Αυξήσεις των 30 λεπτών την ημέρα

· Την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης

· Την μείωση των συντάξεων, την υποβάθμιση των κοινωνικών παροχών στους κλάδους της υγείας και της παιδείας.

· Να αντιπαρατεθούμε απέναντι στην ανασφάλιστη εργασία και τα προγράμματα stage.

· Απέναντι στο καθεστώς των ενοικιαζόμενων εργατών.

· Απέναντι στις απολύσεις και τα απλήρωτα μεροκάματα, απέναντι στην εργασία των 3 – 4 ημερών, απέναντι στην ανεργία........

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

Να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στη μητρότητα και στη μόνιμη - σταθερη δουλειά, στις συνδικαλιστικές ελευθερίες

Για άλλη μια φορά οι πολυεθνικές τσαλαπατούν το δικαίωμα να εργάζεσαι, να είσαι μάνα και να συνδικαλίζεσαι. Έτσι αδίστακτα η πολυεθνική LIDL απολύει την εργαζόμενη πολύτεκνη Ματίνα Μακρή, φορτώνοντας την κατηγορίες για ταμειακά ελλείμματα, ενώ στην ουσία εκείνο που ενοχλεί την επιχείρηση είναι ότι η εργαζόμενη κρατούσε ψηλά το κεφάλι, συμμετείχε στο σωματείο της, αγωνιζόταν και διεκδικούσε για τα δικαιώματα τα δικά της και των παιδιών της.Η Γραμματεία Γυναικών του ΠΑΜΕ καταγγέλλει την επιχείρηση LIDL για τηn απόλυση και για την προσπάθεια τρομοκράτησης όλων των εργαζομένων. Η λογική των πολυεθνικών ότι όποιος σηκώνει το κεφάλι του το κόβουμε δεν πρέπει να περάσει....

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ

Αθήνα, 15.10.09

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Καταδικάζουμε την κυβερνητική βία των ΜΑΤ ενάντια στους μεταλλεργάτες


Το ΠΑΜΕ καταγγέλλει και καταδικάζει με έντονη αγανάκτηση τη βάρβαρη και αναίτια επίθεση των ΜΑΤ και την άγρια καταστολή ενάντια στους μεταλλεργάτες του Πειραιά.
Μ΄ αυτή την επίθεση η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κάνει τη νέα αντεργατική της πρεμιέρα και βγάζει τη φιλολαϊκή μάσκα της, αποκαλύπτοντας μπροστά στο λαό τη νέα αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική της, που συμβαδίζει με τον αυταρχισμό και την καταστολή....

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009

ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ - ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ, ΚΑΜΙΑ ΠΙΣΤΩΣΗ ΧΡΟΝΟΥ. ΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Το ΠΑΜΕ για την αλλαγή φρουράς στην κυβέρνηση τονίζει ότι: Οι εργαζόμενοι και όλα τα φτωχά λαϊκά στρώματα της χώρας μας έχουν ανάγκη για ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και όχι αλλαγή στις κυβερνητικές καρέκλες.Αν έφυγαν «κακήν κακώς» οι γαλάζιοι εκπρόσωποι του κεφαλαίου, δεν πρέπει να υπάρχει καμία αυταπάτη ότι οι πράσινοι είναι καλύτεροι. Και οι δύο έχουν δείξει δείγματα γραφής στο κεφάλαιο εφαρμόζοντας την αντεργατική πολιτική χρόνια τώρα.Εξάλλου η ικανοποίηση που εκφράστηκε για τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών από την αστική τάξη λέει πολλά....

ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΠΟΛΥΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΟΣ NOTOS COM

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Π.Α.ΜΕ.

Βιομήχανοι και Μεγαλέμποροι, αφού τοποθέτησαν στην κυβέρνηση τον υπάλληλό τους του ΠΑΣΟΚ, συνεχίζουν το αντεργατικό τους έργο. Προχωρούν σε απολύσεις στο όνομα της καπιταλιστικής κρίσης. Επιτίθενται στα δικαιώματα της εργατικής τάξης, στην ίδια τη ζωή της. Πετούν στο δρόμο δεκάδες εργαζόμενους, ενώ απ΄ την άλλη μεγαλώνει η κερδοφορία τους. Χαίρουν άκρας υγείας.Τα πολυκαταστήματα ΝΟΤΟΣ COM ήδη προχώρησαν σε 8 απολύσεις, υλοποιώντας ένα γενικότερο σχέδιο που προβλέπει και νέες απολύσεις.....

Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

3 Συνάδελφοι μας, δεν θα ξαναδουν τις οικογενειες τους...

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ Π.Α.ΜΕ.

Νέα εργοδοτικά εγκλήματα

Δεν περνά ημέρα που η εργατική τάξη της χώρας μας να μην πληρώνει βαρύ τίμημα στο βωμό του κέρδους και της εκμετάλλευσης του κεφαλαίου. 3 συνάδελφοί μας, ένας στη «ΛΑΡΚΟ», ένας συμβασιούχος εργάτης στη ΔΕΗ και ένας χειριστής γερανοφόρου στην Εύβοια δε θα ξαναδούν τις οικογένειές τους.........

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2009

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΑΜΕ


ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ

Οι καταστροφικές πυρκαγιές στην Αττική και σε όλη τη χώρα που εξελίσσονται, οι πυρκαγιές των τελευταίων χρόνων, οι καμένοι άνθρωποι, τα καμένα δάση, η καταστροφή του περιβάλλοντος και οι κατεστραμμένες περιουσίες φανερώνουν σε όλο τους το μεγαλείο τα «επιτεύγματα» μιας κοινωνίας που οικοδομείται με βάση τη λογική της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και του λαού και την εμπορευματοποίηση των πάντων σε όφελος των κερδών των μονοπωλίων και των μεγάλων συμφερόντων.

Παρασκευή 7 Αυγούστου 2009

Θέλουν πόλεμο, θα τον έχουν...!

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟY ΠΑΜΕ

Η αντεργατική πολιτική που εφαρμόζεται πότε από τη Ν.Δ. , πότε από το ΠΑΣΟΚ έχει αποθρασύνει τις πολυεθνικές και την κάθε μεγάλοεργοδοσία, έχοντας στόχο την μεγιστοποίηση της κερδοφορίας τους.

Έτσι η γνωστή εταιρία κινητής τηλεφωνίας WIND δεν αρκέστηκε στο πετσόκομμα, στην αφαίρεση και στο ισοπέδωμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων αλλά βαράει «στο ψαχνό», με στόχο την απαλλαγή της από εργαζόμενους και συνδικαλιστές που δίνουν τη μάχη για την οργάνωση των εργαζομένων και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους κόντρα στις επιλογές της.

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2009

«Οχι άλλος εργάτης σκοτωμένος»

Εξω απ' τις πύλες του εργοστασίου, οι εργάτες μαζεμένοι, συζητάνε. Ο Γιάννης Κομνηνός, πρόεδρος του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων, σημειώνει: «Δε θα αφήσουμε καμιά εταιρεία να σκοτώσει άλλους εργαζομένους». Και απευθύνει κάλεσμα: «Ελληνες και μετανάστες εργάτες, από κοινού να ριχτούμε στη μάχη για να μη θρηνήσουμε άλλους νεκρούς συναδέλφους από έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας. Μην υποκύπτετε στις πιέσεις. Μαζί με το Σωματείο να διεκδικήσουμε όλα όσα μας ανήκουν. Κανείς δε μας τα χάρισε!».

ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΕΩΣ ΚΤΗΜΑΤΙΚΗ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑΚΗ Α.Ε.

«Κέρδη βαμμένα στων εργατών το αίμα».
Το σύνθημα αυτό ακούστηκε χτες, ξανά και ξανά, έξω απ' τις πύλες του εργοστασίου της «Γενικής Ανακυκλώσεως Κτηματική Ξενοδοχειακή ΑΕ», όπου την Παρασκευή το πρωί βρήκε τραγικό θάνατο ο 46χρονος μετανάστης απ' το Μπαγκλαντές Γκούλαφ Μίαχ. Στη διάρκεια των δύο τετράωρων στάσεων εργασίας, που προκήρυξε το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ανωνύμων Εταιρειών και Γραφείων, Ελληνες και μετανάστες εργάτες απαίτησαν να αποδοθούν οι ευθύνες στους υπεύθυνους, να τιμωρηθεί η εργοδοσία για το έγκλημα και να παρθούν μέτρα υγιεινής και ασφάλειας.....






Δευτέρα 3 Αυγούστου 2009

Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα

Η κυβέρνηση, διά της υπουργού Απασχόλησης Φάνης Πάλλη - Πετραλιά, επιχείρησε να παρουσιάσει την τροπολογία, που ανοίγει το δρόμο της κατάργησης των ΒΑΕ, ως μέτρο εκσυγχρονισμού τους, τονίζοντας πως η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να προχωρήσει στην «αναθεώρηση και εξορθολογισμό» των ΒΑΕ «κρίνοντας επαγγέλματα και χώρους με ειδικούς» για «να σταθούμε δίπλα στον εργαζόμενο τού σήμερα».

Εργοδοτικό Έγκλημα στην εταιρία Γενική Ανακύκλωση Α.Ε.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

Αθήνα 3/8/2009

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου μας καταγγέλλει σε όλους τους εργαζόμενους της Αθήνας την εταιρία Γενική Ανακύκλωσης Α.Ε. στον Ασπρόπυργο για το εργοδοτικό έγκλημα που έγινε την Παρασκευή 31/7/2009,
είχε ως αποτέλεσμα να χάσει την ζωή του εργαζόμενος μετανάστης από το Μπαγκλαντές.
Παρά της επισημάνσεις για έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στην συγκεκριμένη εταιρία, όπου εργάζονται 150 εργαζόμενοι Έλληνες και αλλοδαποί, οι συνθήκες ήταν και παραμένουν απαράδεκτες και επικίνδυνες, όταν αναγκάζονται να δουλεύουν μέσα στην βρωμιά ,την σκόνη, την έντονη δυσοσμία, και με κίνδυνο να πάρουν φωτιά τα σκουπίδια ανά πάσα ώρα και στιγμή.
Με βάση όλα παραπάνω το Διοικητικό Συμβούλιο του σωματείου σε έκτακτη συνεδρίαση του αποφάσισε να προκηρύξει 4ωρες στάσεις εργασίας την Τρίτη 4/8/2009 το πρωί από τις 7:00πμ έως τις 11:00πμ και το απόγευμα 19:00μμ έως 23:00μμ.
Καλούμε όλους τους εργαζομένους Έλληνες και μετανάστες να πάρουν μέρος στης στάσεις εργασίας , να πάρουν την υπόθεση της προστασίας της ζωής τους στα δικά τους χέρια γιατί αυτό που ενδιαφέρει πάντα τους εργοδότες είναι η αύξηση ακόμα περισσότερο των κερδών τους χωρίς να υπολογίζουν ανθρώπινες ζωές.
Να αποδοθούν ευθύνες , να τιμωρηθεί η εργοδοσία, να παρθούν μέτρα υγιεινής και ασφάλειας.



Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ

Σάββατο 1 Αυγούστου 2009

Ιστορικό διωξης συνδικαλιστή στην WACKENHUT

«WACKENHUT»
Προκλητική δίωξη συνδικαλιστή
Με ένα κλητήριο θέσπισμα - πρόκληση για το σύνολο της εργατικής τάξης, η εργοδοσία στην εταιρία φύλαξης «Wackenhut» παραπέμπει τον αντιπρόεδρο του Συνδέσμου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας και μέλος της διοίκησης του επιχειρησιακού σωματείου, Πέτρο Κεφαλά, στην Επιτροπή Προστασίας Συνδικαλιστικών Στελεχών του άρθρου 15 (Ν.1264/82), με στόχο την άρση της συνδικαλιστικής του ιδιότητας και την ανεμπόδιστη απόλυσή του. Η εταιρία χρησιμοποιεί το κατάπτυστο επιχείρημα ότι ο συνδικαλιστής έβρισε το γενικό διευθυντή της επιχείρησης όταν πριν από λίγες μέρες συνδικαλιστική αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ πραγματοποίησε παράσταση διαμαρτυρίας για την αδικαιολόγητη απόλυση συναδέλφου στην εταιρία φύλαξης.
Πρόκειται για ένα ακόμα επεισόδιο στο σίριαλ των τρομοκρατικών διώξεων που έχει εξαπολύσει η εργοδοσία σε βάρος συνδικαλιστών του ταξικού κινήματος, με στόχο την αποστείρωση των χώρων δουλιάς από τις φωνές που αντιστέκονται και την τρομοκράτηση του συνόλου των εργαζομένων. Τεράστια ερωτηματικά εξάλλου προκαλεί το γεγονός ότι η δίωξη του Π. Κεφαλά ήρθε λίγες μόλις ώρες αφότου αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, με επικεφαλής το βουλευτή του Κόμματος Αντώνη Σκυλλακό, περιόδευσε στο εργοστάσιο και μίλησε στους εργαζόμενους.

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας
Συγκέντρωση ενάντια στις διώξεις, τις απολύσεις και την τρομοκρατία διοργανώνει, μεθαύριο, Τρίτη, 11 Οκτώβρη, στις 7 το πρωί ο Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων έξω από την επιχείρηση «WACKENHUT». Η Γραμματεία Αθήνας του ΠΑΜΕ καλεί εργαζόμενους, συνδικάτα και συνδικαλιστές να συμμετέχουν αποφασιστικά στη συγκέντρωση. Σημειώνεται ότι η εργοδοσία της «WACKENHUT» παραπέμπει τον Πέτρο Κεφαλά, αντιπρόεδρο του Συνδέσμου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας και μέλος της διοίκησης του επιχειρησιακού σωματείου στην Επιτροπή Προστασίας Συνδικαλιστικών Στελεχών του άρθρου 15 (Ν.1264/82) με στόχο την άρση της συνδικαλιστικής του ιδιότητας και την ανεμπόδιστη απόλυσή του. Η «κατηγορία» είναι ότι υπερασπίστηκε συνάδελφό του που η εργοδοσία απέλυσε.

«WACKENHUT»
Η δίωξη δε θα περάσει
Η εργοδοσία της «WACKENHUT» προσπαθεί με κάθε τρόπο να απαλλαγεί από τις ταξικές δυνάμεις, που στέκονται εμπόδιο στις αντεργατικές της επιλογές (απολύσεις, καταπάτηση εργασιακών δικαιωμάτων), σε αντίθεση με τη συμβιβασμένη πλειοψηφία του σωματείου. Ετσι, παραπέμπει τον συνδικαλιστή και εργαζόμενο Πέτρο Κεφαλά στην Επιτροπή Προστασίας Συνδικαλιστικών Στελεχών του άρθρου 15 (Ν.1264/82), με στόχο την άρση της συνδικαλιστικής του ιδιότητας και στη συνέχεια την απόλυσή του, γιατί υπερασπίστηκε συνάδελφό του που η εργοδοσία είχε απολύσει.
Με δεύτερο προκλητικό εξώδικο η εταιρία κατηγορεί τον συνδικαλιστή ότι διευκόλυνε την είσοδο στην επιχείρηση του τηλεοπτικού συνεργείου του «902 TV», το οποίο συνόδευε τον βουλευτή του ΚΚΕ Αντώνη Σκυλλάκο σε περιοδεία του στο χώρο. Η επιχείρηση ήταν έγκαιρα ενημερωμένη για την περιοδεία του βουλευτή, την οποία θα κάλυπτε ο τηλεοπτικός σταθμός και δεν έφερε αντίρρηση.
Ο Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας καταγγέλλει τις ενέργειες της επιχείρησης και υπογραμμίζει ότι η εργοδοσία επιδιώκει μ' αυτόν τον τρόπο να διώξει από το χώρο τις δυνάμεις εκείνες που χαλούν το κλίμα της συναίνεσης και της υποταγής στις εντολές της. Καλεί τους εργαζόμενους να συμμετέχουν αποφασιστικά στην κινητοποίηση. «Μην επιτρέψετε να τους περάσει», καταλήγει.

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΘΗΝΑΣ
Να πάρουν απάντηση οι συνδικαλιστικές διώξεις
Σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πύλη της «WACKENHUT» καλεί το συνδικάτο και η Γραμματεία Αθήνας του ΠΑΜΕ
Από την πρόσφατη παράσταση διαμαρτυρίας στελεχών του ΠΑΜΕ στα γραφεία της εταιρίας φύλαξης
Συγκέντρωση, για το σταμάτημα των απολύσεων, την επαναπρόσληψη των απολυμένων και την παύση της δίωξης του συνδικαλιστή Πέτρου Κεφαλά, διοργανώνει την ερχόμενη Τρίτη, στις 7 το πρωί, έξω από την πύλη της εταιρίας φύλαξης «WACKENHUT», ο Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας. Η Γραμματεία Αθήνας του ΠΑΜΕ καλεί εργαζόμενους, συνδικάτα και συνδικαλιστές να συμμετέχουν αποφασιστικά στη συγκέντρωση που διοργανώνει ο Σύνδεσμος της Αθήνας.
Η εργοδοσία στην «WACKENHUT» έχει εξαπολύσει ένα άγριο κυνηγητό ενάντια στις ταξικές δυνάμεις, με στόχο να απαλλαγεί από κάθε φωνή αντίστασης και να μπορεί έτσι ελεύθερα να απολύει και να καταπατάει δικαιώματα των εργαζομένων. Ετσι, παραπέμπει τον Πέτρο Κεφαλά, αντιπρόεδρο του Συνδέσμου Ιδιωτικών Υπαλλήλων και μέλος της διοίκησης του επιχειρησιακού σωματείου στην «WACKENHUT», στην Επιτροπή Προστασίας Συνδικαλιστικών Στελεχών του άρθρου 15 (Ν.1264/82), με στόχο την άρση της συνδικαλιστικής του ιδιότητας και στη συνέχεια την απόλυσή του, γιατί τόλμησε να υπερασπιστεί τα δικαιώματα συναδέλφου του που είχε απολύσει η επιχείρηση.
Λίγες μέρες μετά, με δεύτερο εξώδικο, η εταιρία προσάπτει στον συνδικαλιστή την κατηγορία ότι διευκόλυνε την είσοδο στην επιχείρηση στο τηλεοπτικό συνεργείο του «902 TV», το οποίο συνόδευε τον βουλευτή του ΚΚΕ Αντώνη Σκυλλάκο σε περιοδεία του στο χώρο. Σημειώνεται δε ότι η επιχείρηση ήταν έγκαιρα ενημερωμένη για την περιοδεία του βουλευτή, την οποία θα κάλυπτε ο τηλεοπτικός σταθμός και δεν έφερε αντίρρηση.
Η Αχτίδα της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ με ανακοίνωσή της κατήγγειλε την πολιτική και συνδικαλιστική δίωξη του Π. Κεφαλά, καθώς και την προσπάθεια αμφισβήτησης του δικαιώματος του βουλευτή του ΚΚΕ να μπαίνει σε χώρους δουλιάς και αυτή η δραστηριότητα να προβάλλεται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. «Με την πολιτική δίωξη του Π. Κεφαλά - υπογραμμίζει η Αχτίδα της ΚΟΑ του ΚΚΕ - θέλουν να τελειώνουν με όποια ταξική φωνή και δράση υπάρχει στην επιχείρηση».

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009

Εισήγηση στην Ευρωπαική Συνδικαλιστική Συνδιάσκεψη

Εισήγηση στην Ευρωπαϊκή Συνδικαλιστική Συνδιάσκεψη στις 25 Μάη 2009 με θέμα: «Η οικονομική κρίση στην Ευρώπη και η απάντηση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος».

Αγαπητοί Συνάδελφοι και Συναδέλφισσες,
Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ σας καλωσορίζει και θέλει να σας ευχαριστήσει που ανταποκριθήκατε στην πρόσκλησή της. Η συνάντηση αυτή αποτελεί μια σημαντική πρωτοβουλία, ένα θετικό βήμα για να συντονίσουμε τη δράση μας, να υπάρξει αλληλοβοήθεια στην αντιμετώπιση της επίθεσης που ήδη είναι σε εξέλιξη. Για να συζητήσουμε για την απάντηση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και σε συνθήκες εκδήλωσης της οικονομικής, καπιταλιστικής κρίσης. Για να πάρει οργανωμένη απάντηση η προσπάθεια του κεφαλαίου να φορτώσει τα βάρη της κρίσης, που το ίδιο δημιούργησε, στις πλάτες της εργατικής τάξης.
Είναι ανάγκη να προχωρήσουμε στα παραπάνω, γιατί η σημερινή κρίση σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. φέρνει νέα δεινά για τους εργαζόμενους, για τα λαϊκά στρώματα. Δεν είναι όμως μονόδρομος, γιατί υπάρχει κα ο δρόμος της αντεπίθεσης του εργατικού κινήματος, καταδικάζοντας και απομακρύνοντας την επιρροή του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού από τους εργαζόμενους. Βασικό κριτήριο έχουμε την υπεράσπιση των εργαζομένων, των γυναικών, των νέων, των μεταναστών. Η σύσκεψή μας αποτελείται από εκπροσώπους συνδικάτων και δυνάμεων που ο καθένας στη χώρα του έδρασε και δρα με στόχο την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Στη χώρα μας, στην Ελλάδα οι εργαζόμενοι βιώνουν καθημερινά χρόνια τώρα την επιδείνωση της θέσης τους. Οι ανατροπές σε βάρος τους εντείνουν την εκμετάλλευσή τους. Έχουν δυσκολέψει ακόμα περισσότερο τη ζωή τους. Ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις με τη μεγαλύτερη εξάπλωση των ελαστικών σχέσεων εργασίας (μερική απασχόληση, συμβάσεις ορισμένου χρόνου κλπ.) Κατάργηση των ΣΣΕ, χτύπημα του σταθερού και ημερήσιου χρόνου εργασίας, προώθηση του 65ώρου, που αυξάνει την απλήρωτη δουλειά. Κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, της Υγείας και παράδοσή τους στα μονοπώλια, τις πολυεθνικές. Ιδιωτικοποίηση των τηλεπικοινωνιών, των μεταφορών, της ενέργειας και άλλων στρατηγικών τομέων την οικονομίας. Χτύπημα στη φτωχή αγροτιά και συγκέντρωση της γης, της παραγωγής, της μεταπώλησης και της εμπορίας των αγροτικών προϊόντων στα μονοπώλια. Η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς δυναμώνει, κλιμακώνεται η κρατική καταστολή. Εντείνεται η παρακολούθηση των κινητοποιήσεων, χτυπιούνται οι εργατικοί αγώνες με αποφάσεις δικαστηρίων που θεωρούν τις απεργίες παράνομες.
Αυτό συνέβαινε στη φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, όταν οι ρυθμοί ανάπτυξης ήταν πάνω από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εργοδότες και μονοπώλια συσσώρευαν χρόνο το χρόνο αμύθητα κέρδη. Για 14 χρόνια η διευρυμένη καπιταλιστική παραγωγή στην Ελλάδα είχε ως αποτέλεσμα τη συσσώρευση και εξαγωγή κεφαλαίου, ενώ συνεχώς μειώνονταν ουσιαστικά τα εργατικό εισόδημα, η ανεργία και η υποαπασχόληση βρίσκονταν σε υψηλά επίπεδα. Η αύξηση του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, του παραγόμενου πλούτου κινήθηκε περίπου στο 4%. Το αποτέλεσμα είναι συγκεκριμένο. Αυξήθηκαν τα κέρδη και η δύναμη της πλουτοκρατίας, οξύνθηκαν τα προβλήματα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας. ʼλλωστε από την εποχή που ο Β.Ι. Λένιν έγραφε το άρθρο για το «σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» απέδειξε πως ή δε μπορεί να πραγματοποιηθεί η Ένωση ή αν θα γίνει θα είναι αντιδραστική. Αυτό αποδείχτηκε και αποδεικνύεται καθημερινά. Επιδεινώνεται συνεχώς η ζωή των εργαζομένων.
Οι απολύσεις, οι μειώσεις μισθών, οι μηδενικές αυξήσεις, το κλείσιμο εργοστασίων και επιχειρήσεων, η αφαίρεση δικαιωμάτων αποτελούν καθημερινό φαινόμενο. Η επιθετικότητα του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων του, είναι μονόδρομος για τις ανάγκες του και στις συνθήκες εκδήλωσης της οικονομικής κρίσης και της ύφεσης.
Η Ευρωπαϊκή επιτροπή στις προβλέψεις της εκτιμά 8,7 εκατομμύρια νέους άνεργους για τη διετία 2009-2010. Το Διεθνές Γραφείο Εργασίας προβλέπει μείωση πραγματικού μισθού και επιδείνωση της θέσης σημαντικού μέρους των χαμηλόμισθων την περίοδο 2009-2010 στις χώρες του ΟΟΣΑ.
Πρόσφατα, στην Πράγα πραγματοποιήθηκε έκτακτη σύνοδος κορυφής για την αντιμετώπιση της κρίσης. Η σύνοδος αυτή σηματοδότησε νέα επίθεση της Ε.Ε. στη σταθερή εργασία, στα δικαιώματα των εργαζομένων, που συνυπογράφεται τόσο από φιλελεύθερα όσο και από σοσιαλδημοκρατικά κυβερνητικά κόμματα. Με τα 10 σημεία που αποφάσισαν τα δίνουν όλα για τη σωτηρία των κερδών και ανάβουν το πράσινο φως για τη στυγνή εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Αποφάσισαν τον περιορισμό των ημερών εργασίας, την ένταση της εφαρμογής των ελαστικών μορφών δουλειάς, την επέκταση της απλήρωτης δουλειάς, το χτύπημα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, μείωση των ασφαλιστικών εισφορών της εργοδοσίας κλπ. Τα μέτρα αυτά βέβαια συνοδεύονται με ένταση του αυταρχισμού, της καταστολής και του αντικομμουνισμού.
Αυτή είναι η πραγματικότητα που ζούμε σήμερα. Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια που βομβάρδιζαν τους εργαζόμενους με μύθους για την Ε.Ε. Ο πρώτος μύθος μιλούσε για τη δυνατότητα της Ε.Ε. να διασφαλίζει τη διαρκή αειφόρο ανάπτυξη με οφέλη για όλους μέσα από πολιτικές που διασφάλιζαν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Ο δεύτερος μύθος έλεγε ότι βαδίζουμε στη σύγκλιση του επιπέδου οικονομικής ανάπτυξης των κρατών – μελών και τα όποια προβλήματα θα αντιμετωπιστούν με τα πλούσια πακέτα των κοινοτικών πλαισίων στήριξης, των κοινοτικών ενισχύσεων.
Όμως η σημερινή σκληρή πραγματικότητα, η εκδήλωση της κρίσης σε ΗΠΑ και Ευρωζώνη απέδειξε ότι ήταν «άνθρακες ο θησαυρός». Οι εξελίξεις δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για τη συγκάλυψη του χαρακτήρα της κρίσης. Η σημερινή καπιταλιστική κρίση δεν είναι μια συνηθισμένη. Είναι ίσως η μεγαλύτερη μετά το 1929. Φιλελεύθερες, σοσιαλδημοκράτες, οπορτουνιστές επιχειρούν να συγκαλύψουν τις πραγματικές αιτίες της κρίσης. Λένε: Για την κρίση ευθύνονται οι τράπεζες, η απληστία στελεχών των πολυεθνικών, η φιλελεύθερη διαχείριση, τα golden boys, η διαφθορά, τα σκάνδαλα και άλλες τέτοιες πονηρές δικαιολογίες. Λένε ψέματα. Επιδιώκουν τη διαιώνιση του καπιταλισμού είτε με τη φιλελεύθερη, είτε με τη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση. Επιδιώκουν να συνεχιστεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Γιατί αυτός είναι ο καπιταλισμός σε όλες τις φάσεις του οικονομικού κύκλου, τόσο στην άνοδο της οικονομίας, όσο και στην ύφεση και την κρίση. Τα αποτελέσματα της κρίσης δείχνουν τον ταξικό χαρακτήρα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.
Έχουμε υποχρέωση να βοηθήσουμε να οργανωθεί η άμυνα, η αντίσταση των εργαζομένων. Αυτό προϋποθέτει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα να απαλλαγεί από τη στρατηγική του κεφαλαίου. Η στρατηγική της ΣΕΣ, της Συνομοσπονδίας των εργαζομένων στη χώρα μας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, που είναι μέλος της, βοήθησε την καπιταλιστική ανάπτυξη, εγινε μέρος του προβλήματος. Οδήγησε και οδηγεί σε ήττα των εργαζομένων, σε συμβιβασμό και υποταγή με τα συμφέροντα της εργοδοσίας.
Η κρίση είναι αναπόφευκτη και επαναληπτική. Επιδιώκουν να συσκοτίσουν την πραγματική αιτία. Θέλουν να κρύψουν ότι από τη στιγμή που κριτήριο της καπιταλιστικής ανάπτυξης είναι η εκμετάλλευση και το κέρδος, υπάρχει αναρχία στην παραγωγή, σημειώνεται συσσώρευση και υπερσυσσώρευση κεφαλαίων. Χειροτερεύει η κατάσταση των εργαζομένων. Παρουσιάζεται υπερπληθώρα εμπορευμάτων που έχουν παραχθεί με στόχο το κέρδος και όχι την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Έτσι στομώνει η παραγωγή, οξύνεται η αδυναμία των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων σε άμεσα καταναλωτικά προϊόντα. Τεχνητά αυτή μπορεί να τονώνεται με το δανεισμό. Δεν πάει όμως μακριά, όπως έγινε με τα στεγαστικά δάνεια στις ΗΠΑ, στην Ε.Ε., στην Ελλάδα, σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες.
Αγαπητοί σύντροφοι,
Με την κρίση φάνηκαν τα όρια του συστήματος. Δεν έχει να προσφέρει τίποτα στους λαούς παρά δεινά και βάσανα. Είναι ανάγκη να ξεφύγουμε από αυταπάτες. Γιατί κρίση είχαμε και με σοσιαλδημοκρατική και με φιλελεύθερη διακυβέρνηση. Στις πλάτες των λαών έχουν δοκιμαστεί όλα τα είδη διαχείρισης του συστήματος. Τα αποτελέσματά τους τα ζουν οι λαοί χρόνια τώρα. Ζουν τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού.
Να θυμίσουμε την κρίση του 1973 – 75, που αποτέλεσε τη βάση για μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις και απελευθέρωση τομέων της οικονομίας. Αποτέλεσε σφοδρή επίθεση στα δικαιώματα της εργατικής τάξης, σταθμός μετέπειτα ήταν η συνθήκη του Μάαστριχτ το 1990, που τη συνυπέγραψαν σοσιαλιστές, φιλελεύθεροι, κεντροαριστεροί.
Να θυμίσουμε ακόμη την κρίση του 1997 – 98 και τις χώρες που αστοί και οπορτουνιστές τις ονόμαζαν πρότυπα ανάπτυξης, όπως γινόταν μέχρι πριν καιρό με την Ιρλανδία.
Το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις, τα κόμματά του βρίσκουν ευκαιρία να ξεθεμελιώσουν κάθε δικαίωμα, στο όνομα της κρίσης και να προωθήσουν τρομοκρατικά και εκβιαστικά τις αντεργατικές επιλογές που προβλέπει η στρατηγική της Λισσαβόνας. Στη χώρα μας τα μέτρα που πήρε η Ε.Ε. ισχύουν ήδη με νόμους που ψήφισαν φιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες και με την στήριξη του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Μάλιστα για την υλοποίησή τους ήδη η Ελληνική κυβέρνηση έχει αναγγείλει τη διάθεση 3,2 δις ευρώ, τα οποία θα πάνε σε μεγαλοεργοδότες, σε δήμους, νομαρχίες, σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, ακόμη και σε συνδικαλιστικές οργανώσεις για να αποσπάσουν τον συμβιβασμό τους στο πέρασμα και νέων αντεργατικών ανατροπών. Αυτό δείχνει ότι σε περιόδους κρίσης το κεφάλαιο γίνεται ακόμη πιο επιθετικό. Σε ΗΠΑ και Ε.Ε. διατίθενται τρισεκατομμύρια ευρώ για τη σωτηρία, όπως την αποκαλούν, των τραπεζών, του κεφαλαίου, του συστήματος συνολικότερα. Δηλαδή διατίθενται τα ποσά αυτά για να σωθούν αυτοί που είναι ένοχοι. Τα χρήματα αυτά τα κλέβουν από τους εργαζόμενους, με την αύξηση της φορολογίας σε βάρος τους.
Εδώ χρειάζεται να τονίσουμε ότι στην κατεύθυνση κρατικής παρέμβασης για ενίσχυση με «ζεστό χρήμα» του κεφαλαίου συμφωνούν φιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες, οπορτουνιστές και ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός. Ιδιαίτερα η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία επιχειρεί να προβάλλει μια ψευδεπίγραφη δήθεν διαφορά για την αντιμετώπιση της κρίσης από τους φιλελεύθερους… Λένε τα εξής: Μπορεί ο καπιταλισμός να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες με κατάλληλες κρατικές ρυθμίσεις.
Η πράσινη οικονομία, η οποία θα διασφαλίζει την αειφόρο ανάπτυξη
Η ριζική αναμόρφωση του Συμφώνου σταθερότητας σε Ευρωπαϊκό σύμφωνο Απασχόλησης που δήθεν «θα διασφαλίζει την εργασία και θα δημιουργήσει νέες θέσεις απασχόλησης».
Η λεγόμενη πράσινη οικονομία αποτελεί πρόταση διαχείρισης και αξιοποίησης του περιβάλλοντος για το όφελος των μονοπωλίων, με νέες τεχνολογίες για να δώσει ώθηση στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Για να διασφαλιστεί η κρατική χρηματοδότηση των πολυεθνικών της πράσινης ανάπτυξης, θα επιβαρυνθεί περισσότερο το λαϊκό εισόδημα. Δηλαδή αναθέτουν στο κεφάλαιο να δώσει λύσεις στα προβλήματα που το ίδιο δημιουργεί. Προσπαθούν να καλλιεργήσουν ότι υπάρχει μια αστική πολιτική διαχείρισης που μπορεί να οδηγήσει τους εργαζόμενους σε φιλολαϊκή έξοδο από την κρίση.
Αγαπητοί σύντροφοι,
Σήμερα υπάρχει ανάλογη πείρα των εργαζομένων, των λαών της Ευρώπης για να πεισθούν ότι η μετεξέλιξη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας σε ΕΕ η συνθήκη του Μάαστριχτ βάθυνε τον αντιδραστικό της; χαρακτήρα σε βάρος των λαών. Υπάρχει γνώση ότι πρόκειται για ένωση των καπιταλιστών, των κυβερνήσεών τους, για τη διασφάλιση της κερδοφορίας τους.
Αποδεικνύει ότι:
Ø Ε.Ε. σημαίνει για τους λαούς μείωση μισθών, αύξηση ωρών εργασίας, φτώχεια, ανεργία, ιδιωτικοποιήσεις στην Παιδεία, την Υγεία, την ασφάλιση
Ø Ε.Ε. σημαίνει κρίσεις και πολέμους. Κοροϊδεύουν τους λαούς όσοι ισχυρίζονται ότι μπορεί να γίνει φιλολαϊκή, προοδευτική. Αν μπορούσε θα είχε γίνει τόσα χρόνια.
Το μονοπώλιο είναι η σύγχρονη μορφή της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας. Όσο θα συνεχίζουν να υπάρχουν, θα κυριαρχούν οι νόμοι της εκμετάλλευσης και όχι το δίκιο των εργαζομένων. Σε κάθε βήμα τους θα παράγουν ανεργία, φτώχεια, κρίσεις, πολέμους.
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Μέσα σε μια τέτοια κατάσταση ο ρόλος του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος γίνεται ακόμη πιο σημαντικός. Και την περίοδο της κρίσης γίνεται εμφανής η ανάγκη να συγκριθούν η ύπαρξη οι δύο διαφορετικές γραμμές στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Από τη μια είναι η γραμμή της συναίνεσης, του συμβιβασμού, της υποταγής. Η γραμμή που συμφωνεί με την πλουτοκρατία, το μεγάλο κεφάλαιο. Που λέει άμεσα η έμμεσα βάζει πλάτη στα μέτρα της Ε.Ε., των κυβερνήσεων για να μη χάσουν τα μονοπώλια ούτε ένα ευρώ από την κερδοφορία τους. Είναι η γραμμή που λέει, στο όνομα της κρίσης, δήθεν για να μη χαθούν θέσεις εργασίας να δίνονται δισεκατομμύρια ευρώ στην εργοδοσία. Συμφωνεί με αυξήσεις ακόμα και μηδενικές. Είναι η γραμμή που λέει ναι ας απολυθούν και μερικοί εργαζόμενοι για να σωθούν οι άλλοι. Είναι η γραμμή που λέει ναι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, στο όνομα της συγκράτησης της ανεργίας, την Έκθεση Σέρκας και άλλα. Πρόκειται για γραμμή ήττας των εργαζομένων.
Στην άλλη όχθη βρίσκεται η γραμμή που ακολουθεί το δρόμο της ταξικής πάλης, της ανυπακοής, της αντεπίθεσης, της οργάνωσης της πάλης κατά των αντιλαϊκών πολιτικών, κατά της Ε.Ε. Πρέπει να εκφραστεί μαζικά και δυνατά η ανυπακοή και η απειθαρχία στις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Να δικαιωθούν τα όχι των λαών της Ιρλανδίας, της Γαλλίας. Είναι η γραμμή που παλεύει για την κοινωνική απελευθέρωση της εργατικής τάξης, που θέλει την ανατροπή της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Είναι η γραμμή που παλεύει ενάντια στα μονοπώλια, τις πολυεθνικές, για να μη φορτωθούν τα βάρη της κρίσης οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα. Που λέει όχι στις απολύσεις, λέει ναι στη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης. Λέει ναι στις αυξήσεις των μισθών, λέει ναι στη μόνιμη, σταθερή και πλήρη εργασία, στο 7ωρο -35ωρο -5νθήμερο, λέει ναι στη μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, στην αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Παιδεία και Υγεία. Λέει όχι στις ιδιωτικοποιήσεις.
Έχουμε σοβαρό καθήκον να συμβάλλουμε με αυτή τη γραμμή πάλης για να αναπτυχθούν, να συντονιστούν μαζικοί ταξικοί αγώνες σε όλη την Ευρώπη. Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να οργανώσουμε την πάλη για τα καθημερινά προβλήματα, να αποκαλύψουμε τις αιτίες τους. Χρειάζεται να παλέψουμε για ένα σύστημα, για μια ανάπτυξη που κουμάντο στον πλούτο που παράγεται θα κάνει ο εργάτης. Που θα υπάρχει εργατική εξουσία σε μια οικονομία που στόχο θα έχει την ικανοποίηση των εργατικών λαϊκών αναγκών. Δίνεται μια καλή ευκαιρία και μπροστά στις Ευρωεκλογές οι εργαζόμενοι να δώσουν απάντηση στην Ε.Ε., τις πολιτικές της που τους βασανίζουν, στις πολιτικές δυνάμεις που αποφασίζουν και υλοποιούν τις αντεργατικές επιλογές της Ε.Ε.
Σύντροφοι,
Είναι ανάγκη να συντονιστούμε σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας. Στην κατεύθυνση αυτή να κάνουμε πρόταση στην Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία (ΠΣΟ) να οργανώσει το επόμενο διάστημα Πανευρωπαϊκή κινητοποίηση με κεντρικό θέμα: Την κρίση να πληρώσει το κεφάλαιο. Η εμπειρία της κινητοποίησης που οργάνωσε η ΠΣΟ την 1η Απρίλη σε όλον τον κόσμο είναι θετική και έδειξε τις δυνατότητες που υπάρχουν για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Στις 18 Σεπτέμβρη που θα συνεδριάσει το Ευρωπαϊκό γραφείο της ΠΣΟ εδώ στην Αθήνα θα προτείνουμε να γίνει συζήτηση για τη συνέχεια των δραστηριοτήτων μας.


26/5/2009

Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2009

ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΓΑΖΑ

Μεγάλη συναυλία αλληλεγγύης

Αθήνα την Τετάρτη στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης

Θεσσαλονίκη στο άγαλμα Βενιζέλου

Η συμπαράσταση και η αλληλεγγύη του ελληνικού λαού προς τον παλαιστινιακό θα εκφραστεί στη μεγάλη συναυλία που συνδιοργανώνουν το ΠΑΜΕ, η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ), η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ), η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ) και η Πολιτιστική Παρέμβαση την Τετάρτη 7 Γενάρη 2009, στις 6 το απόγευμα, στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης (απέναντι από το δημαρχείο).

Τα ταξικά συνδικάτα και οι μαζικοί φορείς καλούν στα πλαίσια και της συναυλίας αυτής όλο το λαό, τους εργαζόμενους, το φιλειρηνικό κίνημα, τη νεολαία, τις γυναίκες, τους μετανάστες να εκφράσουν την καταδίκη τους για το σφαγιασμό του Παλαιστινιακού λαού από το Ισραήλ, με τη στήριξη των Αμερικάνων και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών. Να απαιτήσουν να σταματήσει τώρα η δολοφονία και να δοθεί άμεση λύση στο πρόβλημα με την ίδρυση ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους, στα εδάφη του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Πολλοί είναι οι καλλιτέχνες που έχουν εκφράσει τη διάθεση να συμμετάσχουν στη συναυλία αλληλεγγύης. Μέχρι στιγμής έχουν δηλώσει συμμετοχή οι εξής καλλιτέχνες (αλφαβητικά): Γιώργος Αλουπογιάννης, Γιώργος Ανδρέου, Ρίτα Αντωνοπούλου, Δημήτρης Ζερβουδάκης, Γιάννης Ζουγανέλης, Χρήστος Θηβαίος, Magic De Spell, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Θάνος Μικρούτσικος, Μανώλης Μητσιάς, Μάνος Ξυδούς, «Οναρ», Μίλτος Πασχαλίδης, Διονύσης Τσακνής, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Γιάννης Χαρούλης.

Θεσσαλονίκη

Την Τετάρτη 7 Γενάρη στις 6 το απόγευμα, στο άγαλμα του Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη, η ΕΔΥΕΘ, η Γραμματεία Θεσσαλονίκης του ΠΑΜΕ και οι Σύλλογοι Γυναικών Θεσσαλονίκης μέλη της ΟΓΕ, διοργανώνουν συναυλία - συγκέντρωση αλληλεγγύης στο λαό της Παλαιστίνης. Καλούν το λαό της Θεσσαλονίκης και όλους τους μαζικούς φορείς να προσέλθουν.


Διευρύνονται οι εκδηλώσεις συμπαράστασης
Η σημαία της Παλαιστίνης κυματίζει από προχτές στο Δημαρχείο της Νίκαιας
Η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ)απο την πρώτη στιγμή της δολοφονικής επίθεσης του Ισραήλ στη Γάζα, με ανακοίνωσή της κάλεσε τις Επιτροπές Ειρήνης σε όλη τη χώρα να πάρουν μέρος στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, να απαιτήσουν το σταμάτημα των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων του Ισραήλ και να καταδικάσουν την ισραηλινή κυβέρνηση και τους πάτρωνές της (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ) για τη νέα αυτή βαρβαρότητα κατά των Παλαιστινίων. Ταυτόχρονα η ΕΕΔΥΕ απαιτεί από την ελληνική κυβέρνηση να πάρει επιτέλους ξεκάθαρη θέση, υπέρ του δίκαιου αγώνα των Παλαιστινίων, ενάντια στην ισραηλινή κατοχή και να σταματήσει να ευθυγραμμίζει θύτες και θύματα.

Η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ), καλεί τον ελληνικό λαό και τις οργανώσεις του να εκφράσουν την καταδίκη τους για το νέο αυτό αποτρόπαιο έγκλημα της ισραηλινής κυβέρνησης και να συνεχίσουν να στέκονται στο πλευρό του αγωνιζόμενου παλαιστινιακού λαού.

Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης

Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης, κάλεσε σε κινητοποίηση των λαών για να σταματήσουν το έγκλημα του Ισραήλ. Υπογράμμισε τη χρονική στιγμή της επίθεσης, μόλις λίγες βδομάδες πριν τις ισραηλινές εκλογές, γεγονός που αποδεικνύει για άλλη μια φορά τον ανήθικο χαρακτήρα της κυβέρνησης, που δε διστάζει να αξιοποιήσει εκατοντάδες νεκρούς Παλαιστίνιους για την εσωτερική εκλογική μάχη. Επαναβεβαιώνει την υποστήριξή του προς την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), ως του νόμιμου εκπροσώπου του Παλαιστινιακού Λαού, και τόνισε οτι η μόνη δίκαιη και βιώσιμη λύση μπορεί να έρθει μόνο μέσα από την εγκαθίδρυση ανεξάρτητου κράτους της Παλαιστίνης στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.



ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ 'ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ':

Χρονικό (δεκαετιών) ενός προαναγγελθέντος θανάτου

Το λουτρό αίματος στη Γάζα φαίνεται να είναι και αυτό μέρος του ευρύτερου ιμπεριαλιστικού σχεδίου για την «ευρεία Μέση Ανατολή», για το οποίο διαγκωνίζονται όσοι οψίμως επιδίδονται σε κλαυθμούς για τον παλαιστινιακό λαό, ενώ υποστηρίζουν, πάντα, τον Ισραηλινό «χωροφύλακα» της περιοχής

Εκατοντάδες είναι τα νεκρά παιδιά από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς

Associated Press

«Η γη τελειώνει για μας, μας σπρώχνει στο τελευταίο μονοπάτι, και θρυμματίζουμε τα μέλη μας για να χωρέσουμε σε αυτό. Πού θα πάμε μετά τα τελευταία σύνορα; Πού θα πετάξουν τα πουλιά μετά τον τελευταίο ουρανό;»... Με αυτά τα λόγια περιέγραφε ο Παλαιστίνιος ποιητής Μαχμούντ Νταργουίς την έξοδο των μαχητών της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ) από τη Βηρυτό, μετά την εισβολή του ισραηλινού στρατού το 1982. Τα λόγια αυτά θυμήθηκε το 2002 για να περιγράψει την κατάσταση μετά τις ευρείες επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού στη Δυτική Οχθη, που οδήγησαν σε ανακατάληψή της, ο Παλαιστίνιος καθηγητής Συγκριτικής Λογοτεχνίας, Εντουαρντ Σαΐντ. Σήμερα, που και οι δύο δε ζουν πια, τα ίδια λόγια θα μπορούσε κανείς να τ' απευθύνει στον πολύπαθο λαό της Γάζας.
Τώρα είναι η Λωρίδα της Γάζας. Για την ακρίβεια, εδώ και 18 μήνες είναι η Γάζα. Το τωρινό λουτρό αίματος προδιαγραφόταν σχεδόν ως βέβαιο εδώ και αρκετό καιρό. Σαν προμελετημένο έγκλημα. Ενα έγκλημα που μπορεί τα τελευταία 24ωρα να κυριαρχεί στην ειδησεογραφία και στις τηλεοπτικές οθόνες, όμως διαπράττεται σταθερά και μεθοδικά εδώ και δεκαετίες, όχι μόνο στη Γάζα αλλά στο σύνολο των παλαιστινιακών εδαφών.

Τώρα, είναι η ανατροπή της «Χαμάς». Την προηγούμενη φορά ήταν η «εξάλειψη της απειλής των ρουκετών». Την προπροηγούμενη φορά ήταν η «εξάλειψη της απειλής των βομβιστών». Και ούτω καθεξής... Πάντα υπάρχει για τις ισραηλινές κυβερνήσεις μια «απειλή για να εξαλειφθεί». Πάντα υπάρχει το «ισραηλινό δικαίωμα στην αυτοάμυνα». Πάντα η παλαιστινιακή πλευρά καλείται να αποδείξει κάτι απέναντι στο Ισραήλ.



Associated Press

Οπως χαρακτηριστικά υποστήριζε και η Ισραηλινή δημοσιογράφος Τάνια Ράινχαρτ, οι ισραηλινές ηγεσίες και ο ισραηλινός στρατός ουδέποτε αντέδρασαν «εν θερμώ» ή ως «απάντηση» σε κάποια παλαιστινιακή πράξη. Αντίθετα, δρουν πάντα στη βάση καλά μεθοδευμένων και οργανωμένων σχεδίων που, όπως έλεγε η Ράινχαρτ, είναι έτσι εκπονημένα ώστε να διαμορφώνουν τις συνθήκες εκείνες που η ισραηλινή πλευρά επιδιώκει προκειμένου να... «αντιδράσει αυτοαμυνόμενη». Αυτό έγινε και αυτή τη φορά.
Από το Οσλο στον «τρομοκράτη» Αραφάτ και στην αποχώρηση από τη Γάζα

Το 1993, στη συμφωνία του Οσλο, που θεωρητικώς αποτελούσε τη βάση για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις οι οποίες θα κατέληγαν σε ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, η παλαιστινιακή πλευρά υποχρεώθηκε ν' αποδεχτεί ότι θα επαναδιαπραγματευτεί τις ειλημμένες αποφάσεις του ΟΗΕ, που ζητούν σαφώς τερματισμό της κατοχής και διάλυση των εποικισμών άνευ όρων και προϋποθέσεων. Οι διαπραγματεύσεις αυτές, όπως άλλωστε, αναμενόταν, δεν κατέληξαν πουθενά. Αντίθετα, οδήγησαν σε έναν κυκεώνα «ενδιάμεσων συμφωνιών», κατά τις οποίες τα θύματα καλούνταν ν' αποδείξουν τις καλές τους προθέσεις απέναντι στο θύτη.

Το όποιο σκηνικό «ευφορίας» κατέρρευσε μία και καλή το καλοκαίρι του 2000, στο Καμπ Ντέιβιντ, όταν, σε αντίθεση με τους μέχρι σήμερα ισραηλινούς ισχυρισμούς, ζητήθηκε από τον Γιάσερ Αραφάτ να αποδεχτεί όρους υποταγής για τη δημιουργία ενός απολύτως ελεγχόμενου και κατακερματισμένου παλαιστινιακού κράτους, κάτι που δεν έπραξε. Η απογοήτευση και η οργή του παλαιστινιακού λαού ξέσπασε. Η δεύτερη Ιντιφάντα ήταν γεγονός. Οπως επίσης, ήταν γεγονός ότι ενώ δεν υπήρχε ούτε μία επίθεση επί ισραηλινού εδάφους, τις πρώτες εβδομάδες της, ο ισραηλινός στρατός αιματοκυλούσε τα παλαιστινιακά εδάφη πυροδοτώντας τη γνωστή περαιτέρω κλιμάκωση.

Χιλιάδες τα καταστραμμένα σπίτια και οι άνθρωποι σε απόγνωση

Associated Press

Το «έργο» πλέον είναι γνωστό. Και το σκηνικό είναι σχεδόν πάντα το ίδιο. Ενα σκηνικό κόλασης, ισοπέδωσης, θρήνου, θανάτου και αιματοκυλίσματος ενός ολόκληρου λαού. Το 2000 ήταν η δεύτερη Ιντιφάντα και η Δ. Οχθη. Το 2002, επαναλήφθηκε η ίδια κατάσταση όταν επί μήνες έμεινε φυλακισμένος στη Μουκάτα'α, ο Παλαιστίνιος ηγέτης Γιάσερ Αραφάτ, γιατί ο ισραηλινός στρατός «αμυνότανε» ισοπεδώνοντας χωριά, σπίτια, με την κορύφωση της σφαγής να γίνεται στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζενίν. Τότε, «η απειλή» για το Ισραήλ και τον πρωθυπουργό του, Σαρόν, είχε προσωποποιηθεί στον Γιάσερ Αραφάτ, τον οποίο θεωρούσε υπεύθυνο για κάθε αντι-ισραηλινή επίθεση. Βέβαια, την ίδια στιγμή, ο ισραηλινός στρατός διέλυε τις παλαιστινιακές δυνάμεις ασφαλείας. Πολλοί τότε εκτιμούσαν ότι στόχος του Σαρόν ήταν η υπόσκαψη της παλαιστινιακής ενότητας και ο διχασμός της παλαιστινιακής πολιτικής σκηνής. Εδώ και τρία χρόνια παραμένει σε βαθύ κώμα, και δεν μπορεί να δει ότι τα σχέδιά του έφεραν καρπούς.

Λίγους μήνες αργότερα, έκανε την εμφάνισή του ο «Οδικός χάρτης» το νέο διαμεσολαβητικό σχέδιο των ΗΠΑ, που στόχευε (σε τι άλλο;) στην «αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και στην επίτευξη προόδου στις συνομιλίες των δύο πλευρών, με απώτερο στόχο μια τελική συμφωνία». Για άλλη μια φορά, όπως και τόσες άλλες, οι Παλαιστίνιοι καλούνταν να καταθέσουν εχέγγυα της «καλής τους πρόθεσης», ενώ δε γινόταν καμία αναφορά στις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ.

Μετά από μήνες εκεχειριών που κλυδωνίζονταν μέχρι να καταρρεύσουν εντελώς για να «διαμεσολαβήσουν» πάλι οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και να επιτευχθεί νέα «συμφωνία κατάπαυσης του πυρός», το Ισραήλ προχώρησε, τον Αύγουστο του 2005, στην απόσυρση των δυνάμεών του από τη Λωρίδα της Γάζας, διαλύοντας τους 17 εποικισμούς που διατηρούσε και απομακρύνοντας τους περίπου 8.500 εποίκους. Η κίνηση χαρακτηρίστηκε «σαφές δείγμα καλής θέλησης», αν και ο ίδιος ο Σαρόν, τότε, τη χαρακτήριζε απλώς «βολική», γιατί μείωνε σημαντικά το κόστος της διαρκούς στρατιωτικής παρουσίας εντός της Γάζας μεγάλου αριθμού δυνάμεων. Αυτό πλέον θα μπορούσε να γίνει από τα σύνορα και από τα μεθοριακά φυλάκια.

Ο ισραηλινός στρατός παρέμεινε ο απόλυτος κυρίαρχος του εναέριου χώρου, της θάλασσας και της περιμέτρου. Παρέμεινε, δηλαδή, ο δεσμοφύλακας των Παλαιστινίων της Γάζας, που βρέθηκαν έγκλειστοι σε μια μεγάλη φυλακή. Η ίδια τύχη περιμένει ουσιαστικά και τους κατοίκους της Δ. Οχθης, αφού συνεχίζεται η ανέγερση του διαχωριστικού τείχους, το οποίο χτίζεται κατά 80% εντός επιπλέον προσαρτημένου παλαιστινιακού εδάφους διαλύοντας τη ζωή και την περιουσία περισσοτέρων από 300.000 Παλαιστινίων, αλλά αντιθέτως διαφυλάσσοντας τους μεγαλύτερους εποικισμούς, περίπου 400.000 εποίκους, και την ισραηλινή κυριαρχία σε ολόκληρη την Ιερουσαλήμ.

Η... απειλή της «Χαμάς»

Η «Χαμάς» εκλέχτηκε δημοκρατικά ως κυβέρνηση από τις ψήφους των Παλαιστινίων στις εκλογές των αρχών του 2006. Εκλογές που πραγματοποιήθηκαν μετά από ασφυκτική πίεση του Ισραήλ, των ΗΠΑ, αλλά και του περίφημου «διαμεσολαβητικού» Κουαρτέτου (ΗΠΑ, Ρωσία, ΕΕ, ΟΗΕ), που υποχρέωσαν τους Παλαιστινίους να προχωρήσουν στη διενέργειά τους, υποστηρίζοντας ότι μόνο έτσι θα ανοίξει ο δρόμος για την επανάληψη των «ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων». Οσο διεξαγόταν η προεκλογική εκστρατεία, το Ισραήλ, με επιδρομές, δολοφονίες «ακριβείας», αποκλεισμούς και απαγορεύσεις, υπέσκαψε τα μέγιστα τη «Φατάχ», την ετέρα μεγάλη πολιτική παλαιστινιακή δύναμη, που, ήδη, μετά το θάνατο του Γιάσερ Αραφάτ, κλυδωνιζόταν από τις καταγγελίες για σκάνδαλα διαφθοράς κατά τη διάρκεια της πολυετούς ηγεσίας της.

Η εκλογή της «Χαμάς», που πρωτοεμφανίστηκε ως «ανθρωπιστική οργάνωση» κατά τη διάρκεια της πρώτης Ιντιφάντα του 1987 και ήταν και η μόνη που δεν υπέστη τη «σιδηρά πυγμή» του ισραηλινού στρατού τότε, δεν αναγνωρίστηκε, επί της ουσίας, ποτέ ούτε από το Ισραήλ, ούτε από την ΕΕ, ούτε από το Κουαρτέτο. Οσο για τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ακολούθησε την προσφιλή τακτική του, τα τελευταία χρόνια εκφράζοντας τον υπάρχοντα αρνητικό, για τους λαούς, διεθνή συσχετισμό δύναμης: συνέχισε το ανθρωπιστικό του έργο και αρκέστηκε, στην καλύτερη περίπτωση, σε εκκλήσεις. Παράλληλα, οι ισραηλινές ηγεσίες συνέχισαν, με τις διαρκείς επιδρομές και την προκλητική περιφρόνηση κάθε είδους διεθνούς δικαίου, να καλλιεργούν έριδες και διχασμό μεταξύ των παλαιστινιακών πολιτικών οργανώσεων χαρακτηρίζοντας τους μεν «ιδανικούς συνομιλητές» (αφού βέβαια πριν τις εκλογές τους χαρακτήριζαν επίσης τρομοκράτες) και τους δε «τρομοκρατική απειλή».

Οι ισραηλινές προσπάθειες έφεραν αποτέλεσμα καθώς, τελικά, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, οι ενδο-παλαιστινιακές αντιπαραθέσεις έλαβαν, κατά διαστήματα, και τη μορφή ανοιχτών συγκρούσεων και κατέληξαν στην ανάληψη της εξουσίας στη Λωρίδα της Γάζας από τη «Χαμάς» διά των όπλων. Η σύλληψη από τη «Χαμάς» τον Ιούνη του 2006 του στρατιώτη Γκιλάντ Σαλίτ εντός παλαιστινιακού εδάφους κατά τη διάρκεια επιδρομής αποτέλεσε το πρόσχημα για τη μετατροπή της Λωρίδας της Γάζας σε πεδίο βολής κατά βούληση του ισραηλινού στρατού και σε μια τεράστια φυλακή, όπου το 1,5 εκατομμύριο των κατοίκων της υποχρεώθηκε σε αργό θάνατο και λιμοκτονία.

Μπορεί η αμερικανόπνευστη σύνοδος της Ανάπολης, το Νοέμβρη του 2007, να διακήρυξε, για άλλη μια φορά, τις προθέσεις της Ουάσιγκτον να «προχωρήσει σε ουσιαστικές ισραηλινο-παλαιστινιακές συνομιλίες προκειμένου να επιτευχθεί συμφωνία μέχρι τα τέλη της θητείας Μπους», αλλά ήταν ξεκάθαρο εξαρχής ότι η διακήρυξη αυτή σχετιζόταν περισσότερο με τις απόπειρες βελτίωσης της εικόνας των ΗΠΑ στην αραβική και μουσουλμανική κοινή γνώμη προκειμένου να εξασφαλιστεί, χωρίς πολλές αντιδράσεις, η παράταση της κατοχής στο Ιράκ και η περαιτέρω προώθηση των αμερικανικών και ευρω-ενωσιακών σχεδίων περί «ευρείας Μέσης Ανατολής» παρά με την επίλυση του Παλαιστινιακού. Και αυτό φάνηκε πολύ γρήγορα, καθώς μπορεί οι κ.κ. Αμπάς και Ολμέρτ να συναντήθηκαν αρκετές φορές, όμως δεν επιτεύχθηκε καμία συγκεκριμένη πολιτική πρόοδος, ενώ αντίθετα η καθημερινότητα των Παλαιστινίων τόσο στη Δυτική Οχθη αλλά κυρίως στη Λωρίδα της Γάζας έγινε κόλαση.

Οι κάτοικοι της Γάζας δεν είχαν τρόφιμα, φάρμακα, ρεύμα, πόσιμο νερό, νοσοκομεία που να μπορούν να λειτουργήσουν, σχεδόν από τα μέσα του 2006. Δεν είχαν, δηλαδή, τα μέσα να επιβιώσουν στοιχειωδώς. Το 80% των κατοίκων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Ενας ολόκληρος πληθυσμός καταδικάστηκε σε λιμοκτονία με το πρόσχημα της «Χαμάς». Και δεν καταδικάστηκε μόνο από το Ισραήλ. Καταδικάστηκε και από τις ΗΠΑ και από την ΕΕ, που συναίνεσαν στο φονικό εμπάργκο και κώφευσαν στις αλλεπάλληλες, ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες, εκκλήσεις των αρμοδίων υπηρεσιών του ΟΗΕ, που επισήμαιναν ότι στη Γάζα συντελείται μια ανθρωπιστική τραγωδία άνευ προηγουμένου.

Απροκάλυπτη στήριξη και η υποκρισία των ίσων αποστάσεων

Το ερώτημα που πολλάκις διατυπώνεται αυτά τα τελευταία 24ωρα είναι «πώς είναι δυνατόν η ισραηλινή ηγεσία να επιδεικνύει τέτοιο θράσος και τέτοια αδιαλλαξία ενώπιον της διεθνούς κοινής γνώμης». Η απάντηση είναι πάρα πολύ απλή. Η ισραηλινή ηγεσία, και τώρα και πάντα, γνωρίζει ότι έχει «ζεστές πλάτες». Εχει «ζεστές πλάτες» από την Ουάσιγκτον, που τόσες δεκαετίες, ασχέτως αμερικανικής διοίκησης, έχει σταθεί λιγότερο ή περισσότερο απροκάλυπτα στο πλευρό του Τελ Αβίβ, και απέναντι από τον παλαιστινιακό λαό, από τον οποίο ζητά σχεδόν υποταγή στους όρους που θέτει ο κατακτητής. Το ίδιο έπραξε και τώρα. Η απερχόμενη ηγεσία Μπους ήταν η πρώτη που επέρριψε την ευθύνη στη «Χαμάς» και δικαιολόγησε πλήρως το ισραηλινό λουτρό αίματος. Οσο για τη νέα ηγεσία Ομπάμα; Μπορεί οι αυταπάτες να είναι πολλές, αλλά προς το παρόν υπάρχει σιωπή και η στάση «νίπτουμε τας χείρας»...

Η ΕΕ, από την άλλη, ως τέτοια τηρεί γενικώς στάση ίσων αποστάσεων και επιμένει να επιμερίζει ευθύνες, αδιαφορώντας για τη, μάλλον, κομβική λεπτομέρεια ότι η διένεξη στη Μέση Ανατολή δεν «είναι μια αντιπαράθεση ανάμεσα σε δύο κυρίαρχα κράτη, αλλά ο αγώνας ενός λαού ενάντια στον κατακτητή του». Ως ξεχωριστές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, διάφορες ευρωπαϊκές χώρες υιοθετούν ενίοτε λίγο σκληρότερο ύφος απέναντι στις ισραηλινές επιλογές. Οπως άλλωστε πράττει και ο ΟΗΕ, ως θεσμός, ή άλλες ηγεσίες όπως η Ρωσία ή η Κίνα, ή πολύ περισσότερο οι αραβικές ηγεσίες, των οποίων οι ανακοινώσεις βρίθουν από καταγγελίες και σκληρά λόγια, αλλά στην πράξη έχουν αρκεστεί σε χρηματικές βοήθειες επιπέδου φιλανθρωπίας και σε αξιοποίηση του δράματος του παλαιστινιακού λαού για εκτόνωση της λαϊκής δυσαρέσκειας προς τις ίδιες. Δεν είναι τυχαίο ότι στις διαδηλώσεις των ημερών αυτών στις αραβικές χώρες, πολλές φορές τα συνθήματα δεν ήταν αντι-αμερικανικά ή αντι-ισραηλινά, αλλά κατά της ηγεσίας της χώρας που γινόταν η διαδήλωση.

Η έλλειψη πράξης και η συνένοχη σιωπή αποτελεί και τη μέγιστη απόδειξη της υποκρισίας όλων όσοι σήμερα μιλούν για την «αναγκαιότητα δημιουργίας ενός ανθρωπιστικού διαδρόμου και επίτευξης εκεχειρίας στη Γάζα». Ολους αυτούς τους μήνες που οι Παλαιστίνιοι της Γάζας λιμοκτονούν, όλοι οι όψιμοι «ανησυχούντες» αρκέστηκαν μόνο σε ορισμένες δηλώσεις (οι αραβικές ηγεσίες) ή ακόμη συμμετείχαν και στον αποκλεισμό (όπως η ΕΕ). Ολα αυτά τα χρόνια που ο ισραηλινός στρατός ξεκληρίζει οικογένειες, δολοφονεί παιδιά και μανάδες, ισοπεδώνει σπίτια, καταστρέφει καλλιέργειες, χτίζει διαχωριστικά τείχη, επιβάλλει αποκλεισμούς και προστατεύει εποικισμούς, όλοι οι «ανησυχούντες» ξεχνούν επισταμένα ότι όλες αυτές οι πράξεις λέγονται «κατοχή»: ισραηλινή κατοχή επί του παλαιστινιακού λαού.

Είναι μια κομβική έννοια που τείνει σχεδόν να εξαφανιστεί από το λεξιλόγιο της «διεθνούς διπλωματίας», των ιμπεριαλιστών, των οψίμως «ανησυχούντων», της «ευαίσθητης» ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων των ελληνικών κυβερνήσεων και της ΝΔ, σήμερα, και του ΠΑΣΟΚ παλαιότερα, όταν ισοπεδωνόταν η Δ. Οχθη το 2002. Και ιδιαίτερα για την ΕΕ, που ορισμένοι, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, επιμένουν να την αντιμετωπίζουν ως «υποψήφιο αντίπαλο δέος, αν αναλάβει πρωτοβουλίες», χρειάζονται δύο λόγια παραπάνω.

Η ΕΕ, τόσα χρόνια, αν και είναι ο κυριότερος εμπορικός εταίρος του Ισραήλ δεν έχει ποτέ αξιοποιήσει το όπλο αυτό για να ασκήσει πίεση. Τόσα χρόνια χρηματοδοτεί με τα λεφτά των Ευρωπαίων φορολογουμένων τις παλαιστινιακές υποδομές που διαλύουν οι ισραηλινές ερπύστριες. Η ΕΕ αποδέχτηκε συνένοχα την εισβολή των ΗΠΑ και των «προθύμων» στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν παλαιότερα και πολλές άλλες παρόμοιες περιπτώσεις, χωρίς καν απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, αλλά μιλά για «δικαίωμα αυτοάμυνας» του Ισραήλ και διεθνές δίκαιο, ενώ δεν έχει ποτέ ασχοληθεί με τις διεθνείς αποφάσεις που το Ισραήλ καταπατά περιφρονητικά, κάθε ώρα και στιγμή. Η ΕΕ επέλεξε να εγκρίνει, καταρχάς, την περαιτέρω αναβάθμιση των σχέσεων της με το Ισραήλ., την ώρα που το Τελ Αβίβ δεν επέτρεπε στον Αμερικανο-Εβραίο απεσταλμένο του ΟΗΕ για τ' ανθρώπινα δικαιώματα να αποβιβαστεί σε ισραηλινό έδαφος, γιατί σε έκθεσή του είχε καταδικάσει τη συλλογική τιμωρία του παλαιστινιακού λαού, ιδιαίτερα στη Γάζα, χαρακτηρίζοντάς την «τακτική ανάλογη με αυτή που οι Ναζί χρησιμοποίησαν για τους Εβραίους» και καταλήγοντας ότι ο ισραηλινός στρατός «διαπράττει εγκλήματα πολέμου στα παλαιστινιακά εδάφη».

Αυτοί είναι όλοι όσοι σήμερα με «χλιαρές» εκκλήσεις και δηλώσεις για τα μάτια του κόσμου, δίνουν το περιθώριο στις ισραηλινές ηγεσίες να αιματοκυλούν έναν ολόκληρο λαό επί δεκαετίες και να απαιτούν, κιόλας, να αποποιηθεί του δικαιώματός του στην αντίσταση ενάντια στην κατοχή, ειδάλλως τον χαρακτηρίζουν «τρομοκράτη». Αυτοί είναι που επέλεξαν να αφήσουν, για άλλη μια φορά, τον ισραηλινό στρατό ν' αποδείξει «το εύρος των δυνατοτήτων του» σε βάρος λιμοκτονούντων γυναικόπαιδων και αυτοσχέδιων ρουκετών, προκειμένου να διατηρήσουν το Ισραήλ ως «χωροφύλακα» στην περιοχή, όσο αυτό είναι φυσικά αναγκαίο για τα συμφέροντά τους, και να αξιοποιήσουν το Παλαιστινιακό, παρεμβαίνοντας με δήθεν «διαμεσολαβήσεις», ως μοχλό πίεσης προς όσες αραβικές ηγεσίες δεν έχουν ακόμη συμφωνήσει πλήρως, για να προωθήσουν τα σχέδιά τους για την «ευρεία Μέση Ανατολή».

Η λύση του Παλαιστινιακού δεν είναι μόνο ένας ανθρωπιστικός διάδρομος και μια εκεχειρία σήμερα (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι απαραίτητο και αυτό), και μια νέα διαπραγμάτευση αύριο. Λύση είναι η δικαίωση του αιματηρού αγώνα του παλαιστινιακού λαού για ανεξάρτητο, βιώσιμο, κυρίαρχο κράτος, ενιαίο εδαφικά στα όρια του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Λύση είναι η εφαρμογή των αποφάσεων του ΟΗΕ, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Λύση είναι ο τερματισμός της ισραηλινής κατοχής.


Ε.Μαυρούλη
ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ 'ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ'

ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΟΥ Π.Α.ΜΕ. ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΞΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ στην Παλαιστίνη


  • Αναχωρεί την ερχόμενη Παρασκευή
  • Αύριο παραδίδεται η πρώτη παρτίδα με το φαρμακευτικό υλικό
  • Κάλεσμα για πλατιά συμμετοχή στη συναυλία της Τετάρτης

Με την αποστολή αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, την ερχόμενη Παρασκευή 9 Γενάρη το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο κορυφώνει τη δράση του, προκειμένου να εκφραστεί έμπρακτα η συμπαράσταση της εργατικής τάξης της Ελλάδας στους εργαζόμενους και το λαό της Παλαιστίνης, που βρίσκονται στο δολοφονικό στόχαστρο του Ισραήλ, με τις πλάτες των ΗΠΑ και της ΕΕ. Η αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ θα αναχωρήσει από την Ελλάδα το ξημέρωμα της Παρασκευής και θα έχει συνάντηση με την ηγεσία της Γενικής Συνομοσπονδίας Παλαιστινίων Εργατών.

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται και οι άλλες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης που έχει αναλάβει από την πρώτη στιγμή του ΠΑΜΕ. Καθώς συνεχίζεται η συγκέντρωση φαρμακευτικού υλικού για το δοκιμαζόμενο λαό της Παλαιστίνης, αύριο Δευτέρα 5 Γενάρη, στις 12 το μεσημέρι, το ΠΑΜΕ θα παραδώσει στην Πρεσβεία της Παλαιστίνης στην Αθήνα την 1η παρτίδα από το υλικό που έχει ήδη συγκεντρωθεί. Φαρμακευτικό υλικό και χρήματα συγκεντρώνουν, επίσης, το Εργατικό Κέντρο Λάρισας και η τοπική Γραμματεία του ΠΑΜΕ. Η παράδοση του φαρμακευτικού υλικού γίνεται στο Εργατικό Κέντρο Λάρισας (2ος όροφος, 8 π.μ. - 2 μ.μ.), ενώ η κατάθεση χρημάτων γίνεται σε λογαριασμό της Εθνικής Τράπεζας, με αριθμό 397/29611051 (αντιστοιχεί στο Εργατικό Κέντρο Λάρισας).

Εξίσου σημαντική είναι η ανταπόκριση της εργατικής τάξης και στη συναυλία αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό που συνδιοργανώνει το ΠΑΜΕ με την ΕΕΔΥΕ, την ΟΓΕ και την «Πολιτιστική Παρέμβαση», την Τετάρτη 7 Γενάρη στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης (πρώην Κοτζιά) στις 6 το απόγευμα. Με ανακοίνωσή της, η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους να συμμετέχουν μαζικά στη συναυλία και σε κάθε άλλη δραστηριότητα που διοργανώνουν τα ταξικά συνδικάτα, ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και για την έκφραση της αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό.

Στο πλευρό των Παλαιστινίων

Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ, δεκάδες ταξικές συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν ήδη εκδώσει ψηφίσματα αλληλεγγύης στην εργατική τάξη της Παλαιστίνης. Ανάμεσα σε άλλους, ανακοινώσεις έχουν εκδώσει η Ομοσπονδία Οικοδόμων Ελλάδας, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Λογιστών, η Ομοσπονδία Συλλόγων Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων Ελλάδας, το Συνδικάτο Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων Ηλείας, η Ομοσπονδία Συνταξιούχων ΙΚΑ και άλλοι.

ΠΡΟΤΩΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ Π.Α.ΜΕ.

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ Π.Α.ΜΕ

Η Εκτελεστική Γραμματεία του Π.Α.ΜΕ με την ερχομό του νέου έτους στέλνει ταξικό χαιρετισμό στην Εργατική Τάξη, τη νεολαία, τις γυναίκες, τους μετανάστες και ευχές για υγεία και αγωνιστική χρονιά. Οι τελευταίες ημέρες της χρονιάς που φεύγει γέμισαν οργή και αγανάκτηση όλους τους εργαζόμενους της χώρας μας για τη σφαγή του Παλαιστινιακού Λαού για άλλη μια φορά από το Ισραήλ, με τη συμφωνία ΗΠΑ – Ε.Ε.

Επίσης η χρονιά που πέρασε σημαδεύτηκε από την γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου, της Ε.Ε και των ιμπεριαλιστών ενάντια στα δικαιώματα της Εργατικής Τάξης και του λαού. Η επίθεση αυτή χαρακτηρίζεται από τη σταθερή επιδίωξη των πλουτοκρατών για την παραπέρα αφαίρεση δικαιωμάτων, για την παραπέρα μείωση της αξίας της εργατικής δύναμης και την αύξηση της εκμετάλλευσής της.

Τις επιδιώξεις αυτές του κεφαλαίου υπηρέτησαν με την πολιτική τους η κυβέρνηση της Ν.Δ., η αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και τα κόμματα του Ευρωμονόδρομου ΣΥΝ, και ΛΑΟΣ. Οι όποιες αντιπολιτευτικές τους κορώνες είναι για να εξυπηρετήσουν καλύτερα την πολιτική της πλουτοκρατίας.

Το Π.Α.ΜΕ και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, έδωσε τη μάχη σταθερά και με συνέπεια για να αποκρουστούν οι αντεργατικές, αντιλαϊκές πολιτικές με γνώμονα τα ταξικά συμφέροντα της Εργατικής Τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Οργάνωσε τον αγώνα με βάση το αγωνιστικό του πλαίσιο, που ανταποκρίνεται στις πραγματικές, σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.

Μέσα σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα έδωσε τη μάχη να μην περάσουν:

  • Τα νέα αντιασφαλιστικά μέτρα που ψήφισε η Κυβέρνηση της Ν.Δ., τα οποία έρχονται να συμπληρώσουν το αντιδραστικό πλαίσιο που ψήφισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ.
  • Τα ελαστικά ωράρια εργασίας, τις ελαστικές μορφές απασχόλησης και την αύξηση ωρών εργασίας που προωθεί η Ε.Ε. με τη στήριξη της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ.
  • Ο αυταρχισμός, η τρομοκρατία, οι διώξεις, και τα πογκρόμ των απολύσεων που έχει εξαπολύσει η εργοδοσία στους τόπους δουλειάς.
  • Να μην φορτωθούν τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων και του λαού. Το ΠΑΜΕ ήταν αντίθετο στη χρηματοδότηση του τραπεζικού συστήματος από την κυβέρνηση της Ν.Δ. και τις άλλες δυνάμεις του Ευρωμονόδρομου με 28 δις ευρώ. Προετοιμάζει την εργατική τάξη για αποφασιστική σύγκρουση, για να μην πληρώσει τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης.
  • Έχει μέτωπο για να μην περάσουν οι διακρίσεις, οι διώξεις ενάντια στους μετανάστες.
  • Καταδίκασε την κρατική βία και τις δυνάμεις καταστολής για τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή, τον τραυματισμού δεύτερου μαθητή και την τυφλή βία που ακολούθησε. Το ΠΑΜΕ πρόβαλε σαν απάντηση στην κρατική βία, και όχι μόνο, την οργανωμένη εργατική και λαϊκή παρέμβαση και αγώνες μαζικούς, περιφρουρημένους, νικηφόρους.
  • Με όλες του τις δυνάμεις βοήθησε να αποκαλυφθούν οι σχεδιασμοί για το 65ωρο εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας, που ψήφισαν Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ, ΛΑΟΣ (Έκθεση ΣΕΡΚΑΣ) υλοποιώντας τις κατευθύνσεις του κεφαλαίου και της Ε.Ε.

Το Π.Α.ΜΕ κόντρα στις συμβιβασμένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ πήρε μέτρα ώστε να οργανώσει τη δουλειά των σωματείων και τον αγώνα της Εργατικής Τάξης για τη διεκδίκηση αιτημάτων με βάση τις πραγματικές της ανάγκες.

Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του αγώνα και διεκδίκησε:

· Την υπογραφή Σ.Σ.Ε. με κατώτερο μισθό 1400 Ευρώ.

· Κατώτερη σύνταξη 1.120 Ευρώ και μείωση των ορίων συνταξιοδότησης για άντρες και γυναίκες.

· Αποκλειστικά δημόσια υγεία και παιδεία και την κατάργηση της εμπορευματοποίησής τους.

· Να γίνουν οι επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας κοινωνική – περιουσία.

· Να σταματήσουν οι πόλεμοι και οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε όλο τον πλανήτη.

Με τη δράση και την παρέμβαση του ταξικού κινήματος μέσα στην Εργατική Τάξη αποκαλύφθηκε παραπέρα ο ταξικός χαρακτήρας των πολιτικών που εφαρμόζονται, καθώς και ο ρόλος των πολιτικών κομμάτων που διαχειρίζονται το σύστημα. Δέχθηκε ρήγματα η στρατηγική της ταξικής συνεργασίας, των «κοινωνικών διαλόγων» που προωθούν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ ως βασικό στήριγμα υλοποίησης των αντεργατικών πολιτικών.

Το χρόνο που πέρασε έγιναν θετικά βήματα στην οργάνωση της Εργατικής Τάξης στους χώρους δουλειάς, με την δημιουργία επιτροπών αγώνα και σωματειακών επιτροπών και την οργάνωση των αγώνων για την ανατροπή των αντεργατικών πολιτικών και το δυνάμωμα της κοινωνικής συμμαχίας με τα λαϊκά στρώματα, τους αυτοαπασχολούμενους, τη φτωχομεσαία αγροτιά.

Η Εκτελεστική Γραμματεία εκφράζει την αισιοδοξία της ότι με τη νέα χρονιά θα δυναμώσουν ακόμη περισσότερο οι αγώνες της Εργατικής Τάξης και η συμμαχία της με τα άλλα λαϊκά στρώματα, για να ανοίξει ο δρόμος για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και ο πλούτος να ανήκει σε αυτούς που τον παράγουν.

Η Εκτελεστική Γραμματεία

31/12/2008